MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, harcırah alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, davacının, davacının ...Sendikası üyesi olduğunu, ...Komutanlığı iş yerinde çalışmakta iken ...Marmaris iş yerine nakledildiğini, harcırahının toplu iş sözleşmesinde kendi isteği ile nakil olanlara harcırah ödenemez hükmü sebebiyle ödenmediği, 2645 sayılı Harcırah Kanununda nakil harcırahı için devlet memuru ve işçi ayrımı bulunmadığını, 2822 sayılı Kanun"un 5 ve 6. maddesi uyarınca toplu iş sözleşmelerinin kanuna aykırı olamayacağını, iki iş yeri arasında mesafenin 832 km. olduğunu, davacının evli ve iki çocuklu olduğunu, nakil tarihindeki günlük ücretinin 62,33 TL olduğunu belirterek, nakil sebebiyle toplam 5.712,00 TL olan alacağının 19.09.2007 tarihinden itibaren işleyecek kanuni faizi ile birlikte davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı vekili, işçinin kişisel sebeplerle aynı iş verene bağlı başka bir iş yerine naklinin talep etmesi halinde nakil talep edilen iş yerinde o meslek ve branşta boş kadro bulunması, iş veren vekilinin uygun görmesi ve kuvvet komutanlığının onayı ile nakil işlemi yapılabildiğini, bu şekilde yapılan nakillerde harcırah ödenmediğini belirterek, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, dosya içeriği ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm, kanuni süresi içinde taraflarca temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davacının tüm, davalının sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Davalı Bakanlığın harç giderlerinden sorumlu tutulmasının doğru olup olmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
492 sayılı Harçlar Kanun"un 13/j bendinde genel bütçeye dahil idarelerin yargı harçlarından muaf olacağı düzenlenmiştir.
Mahkemece, davalı Bakanlığın harçtan muaf olduğu gözetilmeden, harç giderlerinden sorumlu tutulması usul ve kanuna aykırı olup bozmayı gerektirir.
Ne var ki, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 438/7. maddesi uyarınca hüküm bozulmamalı düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan sebeplerle hüküm fıkrasının 2. ve 3. bendlerinin silinerek yerlerine,
"2-Davalı Bakanlık harçtan muaf olduğundan, harç alınmasına yer olmadığına, peşin alınan 84,85 TL harcın talep halinde davacıya iadesine,
3-Davalı Bakanlık harçtan muaf olduğundan peşin alınan 84,85 TL harcın talep halinde davacıya iadesine, davacı tarafından harç giderleri yapılan toplam 528.45 TL yargılama giderinden davanın kabul-red oranına göre takdiren 208,00 TL"sinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine, kalan kısmın davacı üzerinde bırakılmasına," rakam ve sözcüklerin yazılmasına, hükmün düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 28.04.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.