Kararı Veren
Yargıtay Dairesi : 6. Ceza Dairesi
Mahkemesi :Çocuk Ağır Ceza
Sayısı : 465-83

Yağma suçundan sanık ...’ın TCK’nın 148/1, 31/3 ve 62/1. maddeleri uyarınca 3 yıl 4 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ilişkin Üsküdar (Kapatılan) Çocuk Ağır Ceza Mahkemesince verilen 24.02.2011 tarihli ve 240-67 sayılı hükmün, sanık müdafisi tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 6. Ceza Dairesince 05.11.2015 tarih ve 10213-44610 sayı ile;
“Şikayetçi ..."ın 09/05/2008 tarihli kolluk beyanında, "İnternet kafede bulunduğu esnada yanına gelen sanığın bisikletini alacağını söylediğini, rıza göstermemesi üzerine bisikletine binen sanığın kendisini itekleyerek yere düşürdüğünü ve uzaklaştığını" beyan ettiği; 19/12/2008 tarihli savcılık ve 30/06/2009 tarihli mahkeme huzurunda alınan ifadelerinde ise, "Sanığın bisikletini almasına müsaade etmediği esnada, kendisini döverek tehdit ettiğini" beyan ettiği,
Sanık ..."ın aşamalardaki savunmasında, "Suça konu bisikleti kullanması için yakınandan kısa süreliğine teslim aldığını, kendisinin zor kullanmadığını"; 26/05/2010 tarihli duruşmada ise, "Olaylara....isimli arkadaşının tanık olduğunu" ileri sürmesi karşısında; sanığın savunmasında adı geçen....isimli şahsın açık kimlik ve adresi saptanıp konu hakkında ayrıntılı beyanı alındıktan sonra, sonucuna göre, delillerin birlikte değerlendirilerek karar verilmesi gerekirken eksik araştırma ile yetinilip yazılı şekilde hüküm kurulması" isabetsizliğinden bozulmasına karar verilmiştir.
Yerel Mahkeme ise 24.02.2016 tarih ve 465-83 sayı ile bozmaya direnerek sanığın önceki hüküm gibi mahkûmiyetine karar vermiştir.
Direnme kararına konu bu hükmün de sanık ve müdafisi tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 14.04.2016 tarihli ve 126665 sayılı "bozma" istekli tebliğnamesiyle Yargıtay Birinci Başkanlığına gelen dosya, Ceza Genel Kurulunca 07.12.2016 tarih ve 645-928 sayı ile; 6763 sayılı Kanun"un 38. maddesi ile 5320 sayılı Kanun"a eklenen geçici 10. madde uyarınca kararına direnilen daireye gönderilmiş, aynı madde uyarınca inceleme yapan Yargıtay 6. Ceza Dairesince 25.05.2017 tarih ve 677-1606 sayı ile direnme kararının yerinde görülmemesi üzerine Yargıtay Birinci Başkanlığına iade edilen dosya, Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA GENEL KURULU KARARI
Özel Daire ile Yerel Mahkeme arasında oluşan ve Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; yağma suçundan sanık hakkında eksik araştırma ile hüküm kurulup kurulmadığının belirlenmesine ilişkin ise de Yargıtay İç Yönetmeliğinin 27. maddesi uyarınca öncelikle Yerel Mahkemece direnme kararı verilirken usulüne uygun şekilde oylama yapılıp yapılmadığı hususunun değerlendirilmesi gerekmektedir.
İncelenen dosya kapsamından;
Sanık hakkında yağma suçundan açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucu aynı suçtan mahkûmiyet hükmü kurulduğu, bu hükmün, sanık müdafisi tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 6. Ceza Dairesince 05.11.2015 tarih ve 10213-44610 sayı ile eksik araştırmayla hüküm kurulduğundan bahisle bozulduğu,
Yerel Mahkemece 24.02.2016 tarih ve 465-83 sayı ile; mahkeme üyesi M. Özgül’ün “Suça sürüklenen çocuğun soruşturma aşamasındaki beyanında ‘suça konu bisikleti....ile mağdura geri gönderdiğini’ yargılama aşamasında ise ‘bisikleti mağdurdan isterken Ferhat’ın da yanlarında olduğunu’ savunması karşısında Ferhat’ın kimlik ve adres bilgilerinin tespit edilip olay hakkındaki bilgisine başvurulmak üzere mahkememizce tanık olarak dinlenildikten sonra delillerin tartışılarak sonucuna göre hüküm verilmesi ve Yargıtay 6. Ceza Dairesi"nin bozma ilamına uyulması düşüncesindeyim, çoğunluğun direnme görüşüne katılmıyorum.” şeklindeki karşı oyu ve oy çokluğuyla önceki hükmünde direndiği,
Anlaşılmaktadır.
5271 sayılı CMK’nın 188, 224 ve 229. maddelerinde karar ve hükümlerin verilmesini sağlamaya yönelik “duruşmada hazır bulunacaklar", "karar ve hükümlerde gerekli oy sayısı" ve "oyların toplanması” ile ilgili kurallara yer verilmiş olup 229. maddenin 2. fıkrası uyarınca toplu mahkemelerde hüküm kurulması sırasında ortaya çıkan herhangi bir konu veya sorunun öncelikle çözülmesi ve sonraki aşamada son (nihai) kararın verilmesi gerekmektedir.
Ceza Genel Kurulunun süreklilik gösteren kararlarında da açıklandığı üzere, soruşturmanın genişletilmesi CMK’nın 229/2. maddesinde yazılı sorunlardan olup bu yöndeki oylar, aynı maddenin 3. fıkrası uyarınca kendisine yakın olan oya ilâve edilebilecek, davayı sonuçlandırıcı oylardan değildir. Bu nedenle soruşturmanın genişletilmesine ilişkin görüş, “ön sorun” olarak öncelikle oylanmalı, oylama sonucunda bu konudaki oylar azınlıkta kalmış ise, azınlık oyunu oluşturan üyelerin de katılımı ile davanın esası hakkında nihai (sonuçlandırıcı) oylama yapılmalıdır.
İncelenen dosyada, Özel Dairenin bozma kararı eksik araştırmaya yönelik olup bozma sonrası yapılan oturumda öncelikle eksik araştırma olup olmadığı ve bu bağlamda bozmaya uyulup uyulmayacağı tartışılarak bu konuda oylama yapılması, azınlıkta kalan oy varsa bu husus da dikkate alınarak davanın esası hakkında sonuçlandırıcı hükmün ayrıca oylanması gerekirken, adı geçen hakimin işin esası hakkında görüşünü açıklayacak şekilde oy kullanmadığı, bu suretle CMK’nun 229/2. maddesine aykırı davranılmak suretiyle usulüne uygun oylama yapılmadan yazılı şekilde hüküm kurulduğu anlaşılmaktadır.
Bu itibarla, Yerel Mahkeme direnme hükmünün öncelikle saptanan bu usuli nedenden dolayı bozulmasına karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- İstanbul Anadolu Çocuk Ağır Ceza Mahkemesinin 24.02.2016 tarihli ve 465-83 sayılı direnme hükmünün, CMK’nın 229/2. maddesine aykırı davranılarak usulüne uygun oylama yapılmadan hüküm kurulması isabetsizliğinden sair yönleri incelenmeksizin BOZULMASINA,
2- Dosyanın, mahalline iadesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİ EDİLMESİNE, 14.03.2019 tarihinde yapılan müzakerede oy birliğiyle karar verildi.