Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/15053 Esas 2022/1899 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Çocuk Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Karar duruşmasında Silivri 7 No’lu L Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda başka suçtan hükümlü olduğu anlaşılan suça sürüklenen çocuğun gıyabında verilen ve 20.11.2020 tarihinde tebliğ edilen hükmün yasa yolu bildiriminde 5271 sayılı CMK’nın 263. maddesine göre bulunduğu cezaevi aracılığıyla vereceği dilekçe ile kararı temyiz edebileceğinin belirtilmemesi suretiyle yanıltmaya neden olunduğunun anlaşılması karşısında, suça sürüklenen çocuğun 30.11.2020 tarihli temyiz isteminin süresinde olduğunun kabulü ile, mahkemenin 15/12/2020 tarihli ek kararının kaldırılmasına karar verilerek yapılan incelemede;
1-Suça sürüklenen çocuk hakkında mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün temyiz incelemesinde;
Suç tarihinde 15-18 yaş grubunda bulunan suça sürüklenen çocuğun, müştekinin işyerinin kepenklerini kırmak suretiyle girerek cep telefonu ve kontör çalması biçimindeki eyleminin, 5237 sayılı TCK’nın 151/1 ve 31/3. maddesinde tanımlanan mala zarar verme suçunu oluşturduğu, bu suçun gerektirdiği cezanın üst sınırına göre aynı Kanun’un 66/1-e, 66/2, 67/4. maddelerinde öngörülen 7 yıl 12 aylık zamanaşımının suçun işlendiği tarih olan 01/10/2013 tarihinden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, suça sürüklenen çocuğun temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK'nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, suça sürüklenen çocuk hakkında mala zarar verme suçundan açılan kamu davasının, 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddesi gereğince zamanaşımı nedeniyle DÜŞÜRÜLMESİNE,
2-Suça sürüklenen çocuk hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün temyiz incelemesinde;
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün ONANMASINA,
3-Suça sürüklenen çocuk hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün temyiz incelemesinde;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.Ancak;
a-Müştekinin işyerine gece sayılan saatte giren suça sürüklenen çocuğun eyleminin TCK’nın 116/4 maddesinde düzenlenen suçu oluşturduğu, hüküm kurulurken doğrudan bu madde gereğince hüküm kurulması ve anılan maddenin seçimlik ceza öngörmemesi nedeniyle temel cezanın hapis cezası olarak belirlenmesi gerektiğinin gözetilmemesi suretiyle yazılı şekilde hüküm kurulması,
b-Kabule göre de;
Suça sürüklenen çocuk hakkında 5237 sayılı TCK’nın 116/2-4 ve 119/1-c. maddeleri uyarınca hükmedilen 1440 gün adli para cezasından aynı Kanun’un 31/3. maddesi gereğince 1/3 oranında indirim yapılırken, 960 gün yerine, hesap hatası sonucu 760 gün adli para cezasına, aynı şekilde aynı Kanun’un 62.maddesi gereğince 1/6 oranında indirim yapılırken 800 gün yerine 633 gün adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmesi ve devamında TCK’nın 50/3. maddesi uyarınca hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında ise 16.000 TL adli para cezası yerine hesap hatası sonucu 12.660 TL adli para cezasına hükmedilmesi suretiyle eksik ceza tayini,
Bozmayı gerektirmiş, suça sürüklenen çocuğun temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı BOZULMASINA, 5320 sayılı Kanun'un 8/1 maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK'nın 326/son maddesi uyarınca yeni hüküm kurulurken kazanılmış hakkın gözetilmesine, 10/02/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.