Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/26165 Esas 2022/1980 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme, kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I) Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde:
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
II) Sanık hakkında hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve kasten yaralama suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
1) Sanığın çaldığı biralar üzerinde olduğu halde müdahale etmeye çalışan güvenlik görevlisini silahtan sayılan şişe ile yaraladığı somut olayda; sanığın eylemlerinin bir bütün halinde 5237 sayılı TCK'nun 149/1-a-d-h maddesinde düzenlenen silahla işyerinden geceleyin yağma suçunu oluşturup oluşturmadığına dair delilleri değerlendirme ve takdir yetkisinin ağır ceza mahkemesine ait olması nedeniyle görevsizlik kararı verilmesi gerektiği gözetilmeden yargılamaya devamla, yazılı şekilde hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve kasten yaralama suçlarından mahkumiyet hükmü kurulması,
Kabule göre de;
2) Dosya kapsamından olayın meydana geldiği iş yerinde güvenlik görevlisi olarak görev yaptığı anlaşılan mağdur ...’ın görev belgesi dosyaya getirtilerek kamu görevlisi olup olmadığı hususu tartışılmaksızın eksik inceleme ve yetersiz gerekçeyle sanığın TCK'nın 86/3.c maddesi uyarınca cezalandırılmasına karar verilmesi,
3) 5237 sayılı TCK'nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan ve 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanığa yüklenen TCK'nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.10.2021 tarihli, 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin açıklanan nedenle BOZULMASINA, 10.02.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.