MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davası üzerine yapılan yargılama sonunda, kararda yazılı nedenlerle davanın kabulüne ilişkin verilen hüküm, davalılar vekili tarafından süresi içinde temyiz edilmekle, dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacı vekili, davalıların işleteni ve sürücüsü olduğu aracın, davacıya ait araca arkadan çarparak hasar verdiğini, kaza sonrasında davalı sürücünün aracından inen davacıyı kasıtlı olarak iki araç arasına sıkıştırıp yaraladığını, davacının tedavi ve kontrol amaçlı hastaneye gidip geldiğini ve masraf yaptığını belirterek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 1.000,00 TL. maddi tazminat ile 2.000,00 TL. manevi tazminatın kaza tarihinden işleyecek yasal faiziyle birlikte davalılardan müteselsilen tahsilini talep etmiş; 16.06.2015 tarihli ıslah dilekçesiyle maddi tazminat talebini 1.500,00 TL"ye yükseltmiştir.
Davalılar vekili, davalı sürücüye atfedilen kusuru kabul etmediklerini, davacının iddia ettiği tarzda oluşan kazada hasarın çok daha yüksek olacağını, bu nedenle zarar verenin davalı olduğunun kanıtlanması gerektiğini belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, kararda yazılı gerekçelerle ve benimsenen bilirkişi raporuna göre; davanın kabulü ile 1.500,00 TL. maddi tazminat ve 2.000,00 TL. manevi tazminatın davalılardan müteselsilen tahsiline, maddi tazminatın 1.000,00 TL"lik kısmına kaza tarihinden, 500,00 TL"lik kısmına ıslah tarihinden itibaren yasal faiz yürütülmesine karar verilmiş; hüküm, davalılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, maddi hasarlı ve yaralamalı trafik kazası nedeniyle davacı aracında oluşan hasar bedeli ile yaralanma nedeniyle yapılan hastane masraflarından oluşan maddi tazminat ve manevi tazminat istemine ilişkindir.
6100 Sayılı HMK"nın geçici 3/2. maddesi delaletiyle 1086 sayılı HUMK"nun 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 01.01.2015 tarihinden itibaren 2.080,00 TL’ye çıkarılmıştır.

Temyize konu kararda, davalılar aleyhine 1.500,00 TL. maddi tazminat ile 2.000,00 TL. manevi tazminata hükmedilmiş olup; karar, anılan yasanın yürürlüğünden sonra verilmiştir. Davalılar aleyhine hükmolunan maddi ve manevi tazminatın ayrı ayrı kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebilir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalılar vekilinin temyiz dilekçesinin, mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalılara geri verilmesine 13.6.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.