Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/11974 Esas 2020/19851 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/11974
Karar No: 2020/19851
Karar Tarihi: 22.12.2020

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/11974 Esas 2020/19851 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bu karar, Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilmiştir ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 86/1. maddesi kapsamında kasten yaralama suçundan sanığın yargılandığı bir davayı kapsamaktadır. Ancak mahkeme, soruşturma ve kovuşturma aşamasında taraflar arasında uzlaşma girişimi yapılmadan yazılı şekilde hüküm kurulduğu gerekçesiyle hükmü bozmuştur. Ayrıca, sanığın lehine haksız tahrik hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağına dair tartışma yapılmadığı ve Anayasa Mahkemesi kararı nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenlerle mahkeme, hükmün bozulmasına karar vermiştir.
Kararda geçen kanun maddeleri şunlardır:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 86/1. maddesi: Kasten yaralama suçunu düzenlemektedir.
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253. ve 254. maddeleri: Uzlaşma girişimi yapılması gerektiğini düzenlemektedir.
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 29. maddesi: Haksız tahrik hükümlerini düzenlemektedir.
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi: Hukuki durumun yeniden değerlendirilmesini gerektirebilecek bazı ibareleri içermektedir.

(Kapatılan)3. Ceza Dairesi 2020/11974 E. , 2020/19851 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
1) Sanığın üzerine atılı 5237 sayılı TCK"nin 86/1. maddesinde düzenlenen kasten yaralama suçunun uzlaşmaya tabi olması karşısında, soruşturma ve kovuşturma aşamasında taraflara uzlaşmayı kabul edip etmediklerinin sorulmadığı anlaşılmakla, taraflar arasında öncelikle 5271 sayılı CMK"nin 6763 sayılı Kanun ile değişik 253. ve 254. maddeleri gereğince uzlaştırma girişiminde bulunulması, uzlaştırma girişiminin başarısızlıkla sonuçlanması üzerine yargılamaya devam olunarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerektiği düşünülmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,
2) Dosya içerisinde mevcut 27.05.2015 tarihli CD inceleme tutanağına göre; ceza infaz kurumunda aynı koğuşta kalan mağdurun ortak yaşam alanındaki masaya gelerek faraştaki çöpleri kül tablasına döktüğü, sanığın da masaya gelerek kül tablasını alıp çöp kutusuna boşalttığı esnada mağdurun sanığa müdahale etmeye çalıştığı ve sanığın elinden tuttuğu, bunun üzerine sanığın da katılana yumruk attığının anlaşılmasına göre; sanık lehine 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının tartışılmaması,
3) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 22/12/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.