Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/22069 Esas 2022/2089 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Gerekçeli karar başlığında suç tarihinin 01/10/2002 yerine 30/05/2007 olarak yazılması, mahallinde düzeltilebilir yazım hatası kabul edilmiştir.
5271 sayılı Kanun’un 231. maddesinin 8. fıkrasında, hükmün açıklanmasının geri bırakılması halinde, denetim süresi içinde dava zamanaşımının duracağı ve maddenin 11. fıkrasında, denetim süresi içinde kasten yeni suç işlenmesi halinde mahkemece hükmün açıklanacağı düzenlenmiş olup, duran zamanaşımının, denetim süresi içinde işlenen suçtan dolayı verilen hükümlülük kararının kesinleşmesi koşuluyla suçun işlendiği tarihte yeniden işlemeye başlayacağı, dosya kapsamına göre hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kesinleştiği 02.12.2009 tarihi itibariyle duran zamanaşımının 04.11.2019 tarihinde kesinleşen sonraki mahkumiyete konu suçun işlendiği 12.06.2014 günü yeniden işlemeye başladığı belirlenerek yapılan incelemede;
Oluşa ve dosya içeriğine göre; müştekinin olay günü saat 15.30 sıralarında banka şubesinden maaşını çektiği, kısa bir süre sonra yolda yürüyen müştekinin yanına yaklaşıp onunla birlikte yürümeye başlayan sanık ... ile birlikte hareket etikleri anlaşılan ancak açık kimlik ve adres bilgilerinin tespit edilemediği belirtilen ... isimli şahsın düşürdüğünü iddia ettiği parayı müştekinin bulduğunu söyleyerek müştekinin üstünü aramak istediği, müştekinin de cebindeki parayı eline alarak üzerinin aranmasına izin verdiği, bu esnada sanık ...’un “Para elde tutulmaz, gazeteye sar.” demesi üzerine müştekinin gazeteye sarıp iade etmesi amacıyla elindeki paraları sanık ...’a verdiği, sanığın müştekiden aldığı paraları müştekiye fark ettirmeden suç ortağı ... isimli şahsa verip müştekinin cebine içinde kağıt parçaları olan gazeteye sarılmış paketi koyarak olay yerinden ayrıldığı, müştekinin ise evine geldiğinde paralarının çalındığını anladığı olayda; sanığın eylemine uyan 765 sayılı TCK’nın 491/ilk, 61, 522. maddelerinde öngörülen cezanın türü ve üst sınırına göre aynı Kanun’un 102/4 ve 104/2. maddeleri ile 5237 sayılı TCK’nın aynı suça uyan 141/1, 66/1-d, 67/4. maddelerinin ayrı ayrı ve bir bütün olarak uygulanması sonucu anılan Kanun’un 7/2, 5252 sayılı Kanun’un 9/3. maddeleri ışığında, zamanaşımı bakımından 765 sayılı Kanun hükümlerinin sanık yararına olması ve suçun işlendiği 01.10.2002 gününden 765 sayılı Kanun’un 102/4 ve 104/2. maddeleri uyarınca hesaplanan 7 yıl 6 aylık zamanaşımının, 19.06.2020 olan karar tarihine kadar geçmiş bulunması nedeniyle davanın düşürülmesine karar verilmesi yerine yargılamaya devamla yazılı şekilde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle istem gibi BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında açılan kamu davasının 5271 sayılı CMK’nın 223/8. maddesi uyarınca zamanaşımı nedeniyle DÜŞÜRÜLMESİNE, 14/02/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.