Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/21722 Esas 2022/2087 Karar Sayılı İlamı

Nitelikli hırsızlık suçundan sanık ...'ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/2-f-h ve 143. maddeleri gereğince 10 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Germencik Asliye Ceza Mahkemesinin 19/12/2019 tarihli ve 2018/731 esas, 2019/649 sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 04/10/2021 gün ve 17605/2021 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 21/10/2021 gün ve 2021/123739 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Dosya kapsamına göre, Germencik Asliye Ceza Mahkemesinin 19/12/2019 tarihli kararı ile adı geçen sanık ile birlikte aynı suçtan mahkumiyetine karar verilen diğer sanık ... hakkındaki hükmün istinaf edilmesi üzerine, İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 5. Ceza Dairesinin 28/09/2020 tarihli ve 2020/716 esas, 2020/1743 sayılı kararında yer alan "..Sanığın yargılamasının müdafii olmaksızın yürütülüp sonuçlandırıldığı; ancak Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 2020/277 esas 2020/1728 karar sayılı 11/03/2020 tarihli bozma ilamında da belirtildiği üzere atılı geceleyin hırsızlık suçunun alt sınırı dikkate alınarak 5271 sayılı CMK'nın 150/2 maddesi uyarınca müdafii bulundurulması zorunlu olduğu halde bu hususa riayet edilmediği anlaşılmaktadır. Yukarıda belirtilen hususun duruşmada kanunen mutlak surette hazır bulunması gereken diğer kişilerin yokluğunda duruşma yapılması niteliğinde olduğu, bu nedenle istinaf başvurusunda bulunan sanığın istinaf nedenleri ile CMK'nın 289/1-e, 280/1-b, maddeleri uyarınca HÜKMÜN BOZULMASINA.." şeklindeki açıklamalar ile benzer bir olaya ilişkin olarak Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 29/06/2020 tarihli ve 2020/5826 esas, 2020/6444 karar sayılı ilamında "28.06.2014 tarihli 6545 sayılı Yasa ile değişik 5237 sayılı TCK'nın 142/2-h ve 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK’nın 150/3 ve 196/2. maddelerii uyarınca ... zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, sanık müdafiinin hazır bulunmadığı duruşmada sanığın savunması alınarak aynı Kanunun 188/1 ve 289/1-e maddesine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması, Bozmayı gerektirmiş..." şeklindeki açıklamalar nazara alındığında, 5237 sayılı Kanun'un 142/2-f-h ve 143. maddelerine temas eden hırsızlık suçundan yargılanan sanığa baro tarafından zorunlu müdafii atanmak suretiyle savunmasının tespit edilmesi gerektiği gözetilmeden, savunma hakkı kısıtlanmak suretiyle yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK'nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
15/06/1949 tarihli, 1948/4 Esas - 1949/2 Karar sayılı İçtihadı Birleştirme kararında “Tevhidi içtihat kararlarına dayanılarak daha önce müstekar bir surette tatbik olunan içtihatlar dairesinde muhkem kaziye teşkil etmiş olan kararlar hakkında karar tahsisi yoluna gidilemeyeceği” şeklinde yer alan hüküm uyarınca içtihat değişikliklerinin kesinleşmiş kararlarda geriye yürümeyeceği ilkesi nedeniyle sanık ...’a zorunlu müdafii atanmaksızın yapılan yargılama sonucu verilen kararda bir isabetsizlik görülmemesi nedeniyle (GERMENCİK) Asliye Ceza Mahkemesinden verilip kesinleşen 19.12.2019 tarihli ve 2018/731 Esas - 2019/649 Karar sayılı karara yönelik kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, 14/02/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.