5809 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2015/9594 Esas 2016/2294 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/9594
Karar No: 2016/2294
Karar Tarihi: 22.02.2016

5809 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2015/9594 Esas 2016/2294 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, 5809 sayılı Kanuna aykırılık suçu ile suçlanan bir kişi hakkında verilen hükmün temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin reddine karar vermiştir. Mahkeme, 6217 sayılı Kanunun 23. maddesi ve 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'na eklenen geçici 2. madde hükümlerine göre, adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin 3000 Türk Lirası'na kadar olan kısmının kesinleştiğini belirtmiştir. Bu nedenle, temyiz istemi reddedilmiştir. Kararda geçen kanun maddeleri, 6217 sayılı Kanunun 23. maddesi ve 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'na eklenen geçici 2. madde olup, bu maddeler hakkında detaylı bir açıklama yapılmamıştır.

19. Ceza Dairesi 2015/9594 E. , 2016/2294 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5809 Sayılı Kanuna Aykırılık
HÜKÜM : Temyiz İsteminin Reddi

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
14.04.2011 gün ve 27905 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Yargı Hizmetlerinin Hızlandırılması Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun"un 23. maddesi ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 272. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendinde “hapis cezasından çevrilen adlî para cezaları hariç olmak üzere sonuç olarak belirlenen 3.000 Türk Lirası dâhil adlî para cezasına mahkûmiyet hükümlerine karşı istinaf yasa yoluna başvurulamayacağı” şeklinde yapılan değişiklik ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen “bölge adliye mahkemeleri faaliyete geçinceye kadar hapis cezasından çevrilenler hariç olmak üzere, sonuç olarak belirlenen üçbin Türk Lirası dâhil adlî para cezasına mahkûmiyet hükümlerine karşı temyiz yoluna başvurulamaz” şeklindeki geçici 2. maddesi göz önünde bulundurulduğunda, 14.04.2011 tarihinden sonra doğrudan hükmolunan 3.000 Türk Lirasına kadar olan adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükümlerinin kesin nitelikte olduğu cihetle temyiz isteminin reddine dair yerel mahkemenin 28.11.2014 tarihli ek kararında bir isabetsizlik görülmediğinden, sanık müdafiinin bu karara yönelik temyiz nedenlerinin reddiyle ek kararın tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, 22.02.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.