Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/21033 Esas 2022/2080 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
İlk derece mahkemesince suça sürüklenen çocuklar hakkında hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından beraat kararı verildiği, o yer Cumhuriyet savcısının istinaf talebi üzerine Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesince davanın yeniden görülmesine karar verilerek, duruşma açılıp ilk derece mahkemesinin beraat hükümleri kaldırılarak suça sürüklenen çocukların hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından mahkumiyetlerine karar verildiği anlaşılmakla, hükümlerin temyizi kabil olduğu belirlenerek yapılan temyiz incelemesinde;
1- İş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz istemlerinin incelenmesinde;
5271 sayılı CMK’nın 288. maddesinin “Temyiz, ancak hükmün hukuka aykırı olması nedenine dayanır. Bir hukuk kuralının uygulanmaması veya yanlış uygulanması hukuka ayrılıktır.” ve aynı Kanun’un 294. maddesinin ise; “Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır. Temyiz sebebi ancak hükmün hukuki yönüne ilişkin olabilir.” şeklinde düzenlendiği de gözetilerek suça sürüklenen çocuk ...’ın temyiz isteminin, daha önce hakkında beraat kararı verilmesine rağmen sonradan tarafına daha ağır bir ceza uygulandığına, tekrar beraatini talep ettiğine yönelik olduğu, suça sürüklenen çocuk ...’in temyiz isteminin ise suçlamayı kesinlikle kabul etmediğine, şahsına ait herhangi bir delil olmadığı halde, geçmişte yapmış olduğu hırsızlıklar sebebiyle atılı bu suçlardan da yargılanmasının yasaya aykırı olduğuna, yapmadığı bir suçtan cezalandırılmasının hem adalete hem de vicdana aykırı olduğuna, bu gerekçelerle mağduriyetinin giderilerek beraatine karar verilmesini talep ettiğine ilişkin olduğu belirlenerek anılan sebeplere yönelik olarak yapılan incelemede;
Suça sürüklenen çocuk ... hakkında sosyal inceleme raporu aldırılmamasına ilişkin ilk derece mahkemesince yeterli gerekçeler gösterildiğinin anlaşılması karşısında, tebliğnamenin bu hususu içeren 2 no’lu bozma düşüncesine iştirak edilmemiş; her ne kadar atılı suçu birlikte işledikleri anlaşılan suça sürüklenen çocuklar hakkında TCK’nın 119/1-c maddesinin uygulanmaması yasaya aykırı ise de, anılan hususta aleyhe temyiz olmadığından bozma sebebi yapılmamıştır.
Suça sürüklenen çocuklar hakkında müştekiye yönelik eylemleri sebebiyle iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerinde herhangi bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmakla, suça sürüklenen çocukların yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, 5271 sayılı CMK’nın 302/1. maddesi uyarınca, usul ve yasaya uygun olan Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesinin kararına yönelik TEMYİZ İSTEMLERİNİN ESASTAN REDDİ ile HÜKÜMLERİN ONANMASINA,
2- Hırsızlık suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz istemlerinin incelenmesinde;
5271 sayılı CMK’nın 288. maddesinin “Temyiz, ancak hükmün hukuka aykırı olması nedenine dayanır. Bir hukuk kuralının uygulanmaması veya yanlış uygulanması hukuka ayrılıktır.” ve aynı Kanun’un 294. maddesinin ise; “Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır. Temyiz sebebi ancak hükmün hukuki yönüne ilişkin olabilir.” şeklinde düzenlendiği de gözetilerek suça sürüklenen çocuk ...’ın temyiz isteminin, daha önce hakkında beraat kararı verilmesine rağmen sonradan tarafına daha ağır bir ceza uygulandığına, tekrar beraatini talep ettiğine yönelik olduğu, suça sürüklenen çocuk ...’in temyiz isteminin ise suçlamayı kesinlikle kabul etmediğine, şahsına ait herhangi bir delil olmadığı halde, geçmişte yapmış olduğu hırsızlıklar sebebiyle atılı bu suçlardan da yargılanmasının yasaya aykırı olduğuna, yapmadığı bir suçtan cezalandırılmasının hem adalete hem de vicdana aykırı olduğuna, bu gerekçelerle mağduriyetinin giderilerek beraatine karar verilmesini talep ettiğine ilişkin olduğu belirlenerek anılan sebeplere yönelik olarak yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK’nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun’un 62. maddesi ile yapılan ve 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, suça sürüklenen çocuklara yüklenen TCK’nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14/10/2021 tarihli ve 2021/35 E., 2021/473 K. Sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK’nın 150/3. maddesi uyarınca suça sürüklenen çocuklara zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle suça sürüklenen çocukların savunma haklarının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, suça sürüklenen çocukların temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin açıklanan nedenle BOZULMASINA, 5271 sayılı CMK’nın 304/2. maddesi uyarınca bozma nedeni de dikkate alınarak yeniden incelenmek ve hüküm verilmek üzere dosyanın Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesine gönderilmesine, 14/02/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.