Sahte fatura düzenleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/9826 Esas 2021/4346 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : Beraat, mahkumiyet

... Küçük ve Orta Ölçekli Mükellefler Grup Başkanlığı‘nın 30.07.2012 tarihli 1 Nolu Rapor Değerlendirme Komisyonu Mütalaası doğrultusunda, sanıklar hakkında "2011 takvim yılında sahte fatura kullanma" suçu yönünden, zamanaşımı hükümleri de dikkate alınarak mahallinde işlem yapılması mümkün görülmüştür.
Katılan vekilinin temyiz talebinin, sanık ... hakkında sahte fatura düzenleme suçundan verilen beraat hükümlerine yönelik olduğu, sanık ... hakkında sahte fatura düzenleme suçundan verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz isteminin bulunmadığı kabul edilerek yapılan incelemede;
1-Sanık ... hakkında 2011 ve 2012 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme suçundan verilen beraat kararlarına yönelik katılan vekilinin temyiz taleplerinin incelenmesi;
Sahte fatura düzenleme suçunun sanık tarafından işlendiğinin sabit olmadığı dosya içeriğine uygun şekilde gerekçeleri gösterilerek Mahkemece kabul ve takdir kılındığı anlaşılmış; katılan vekilinin temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden hükümlerin ONANMASINA,
2-Sanık ... hakkında 2011 ve 2012 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme suçundan verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik sanığın temyiz taleplerinin incelenmesi;
CMK"nin 217. maddesi uyarınca duruşmadan edindiği kanaate göre delilleri yasal ve yeterli gerekçe ile değerlendiren mahkemenin takdir ve uygulamasında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 08.11.2018 tarihli 2018/427 Esas ve 2018/517 Karar sayılı ilamı ile sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarında suça konu faturaların, 213 sayılı VUK"nin 230. maddesine göre yalnızca unsurlarının tespiti amacıyla incelenmesinde zorunluluk bulunmadığından, tebliğnamedeki bu yönde bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiş; aynı takvim yılına ait birden fazla fatura düzenlenmesi halinde zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerektiği dikkate alınarak, sanık hakkında TCK"nin 43. maddesinin 1. fıkrasının uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından, bozma nedeni yapılmamış; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak değerlendirildiği, fiillerin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezaların kanuni takdir sınırlarında uygulandığı, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmış; sanığın temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden hükümlerin ONANMASINA, 26.05.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.