Esas No: 2020/24208
Karar No: 2022/2029
Karar Tarihi: 14.02.2022
Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/24208 Esas 2022/2029 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme, sanığın kasten yaralama suçundan mahkumiyetine karar verip, mala zarar verme suçundan beraat ettirdi. Ancak adli para cezasıyla ilgili temyiz istemi reddedildi. Yapılan incelemede, Anayasa Mahkemesi kararı ve 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi ile TCK'nın 53. maddesinde yapılan değişiklikler gözetildi. Sanığın atılı kasten yaralama suçundan mahkumiyeti yerine beraat ettirildi. Kanun maddeleri 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'un geçici 2. maddesi, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi, Anayasa Mahkemesi'nin 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı ve 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet, beraat
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık ... müdafiinin temyiz isteminin sanık hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
1-Sanık ... hakkında mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik katılan vekilinin temyiz isteminin incelemesinde;
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Yasa'nın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000 TL dahil adli para cezasına ilişkin mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından, katılan vekilinin temyiz isteğinin 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2-Sanık ... hakkında mala zarar verme suçundan kurulan beraat hükmüne yönelik katılan vekilinin; kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafiinin ve katılan vekilinin temyiz istemlerinin incelemesinde;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının sanık hakkında kasten yaralama suçu yönünden uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin ONANMASINA,
3-Sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan kurulan beraat hükmüne yönelik katılan vekilinin temyiz isteminin incelemesinde;
Katılanın beyanına, sanık savunmasına, adli raporların içeriğine, 04/11/2012 tarihli kolluk tutanakları içeriklerine, müştekinin beyanıyla örtüşür şekilde suça konu keserin adli emanete alınmasına, oluş ve dosya içeriğine göre sanığın keserle katılanı kasten yaraladığı anlaşılmakla, sanığın atılı kasten yaralama suçundan mahkumiyeti yerine delillerin değerlendirilmesinde yanılgıya düşülerek yazılı şekilde beraatine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, 14/02/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.
Sayın kullanıcılarımız, siteden kaldırılmasını istediğiniz karar için veya isim düzeltmeleri için bilgi@abakusyazilim.com.tr adresine mail göndererek bildirimde bulunabilirsiniz.