MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 08.11.2018 tarih, 2018/427 Esas ve 2018/517 Karar sayılı ilamında da açıklandığı üzere, suça konu faturaların yalnızca 213 sayılı VUK"nin 230. maddesinde öngörülen unsurları taşıyıp taşımadığının tespiti amacıyla incelenmesinde zorunluluk bulunmadığından, tebliğnamede bu yönde bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiş; gerekçeli karar başlığında “2008” şeklinde eksik gösterilen suç tarihinin Mahkemece “25.07.2008” olarak düzeltilmesi; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi; sanığın adli sicil kaydında yer alan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararın kesinleşme tarihinin, temyiz konusu suç tarihinden sonra olduğu gözetilmeden hükmün açıklanması hususunda ihbarda bulunulmasına karar verilmiş ise de, bu durumun ilgili Mahkeme tarafından dikkate alınması mümkün görülmüştür.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak değerlendirildiği, fiilin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezanın kanuni takdir sınırlarında uygulandığı, incelenen dosyaya göre kurulan hükümde eleştiri dışında bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmış, sanık müdafinin temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden hükmün ONANMASINA, 25/06/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.