Yargıtay 14. Hukuk Dairesi 2020/1556 Esas 2020/3583 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Ulus Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı tarafından, davalı aleyhine 29.05.2017 tarihinde verilen dilekçeyle yola elatmanın önlenmesi ve kal talep edilmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 11.09.2019 tarihli hükmün istinaf yoluyla incelenmesi davalı tarafından talep edilmesi üzerine Ulus Asliye Hukuk Mahkemesince istinaf dilekçesinin reddine dair 17.10.2019 tarihli ek kararın istinaf yoluyla incelenmesi davalı tarafından istenilmekle Sakarya Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesince istinafa konu yapılan kararın kesinlik sınırı altında kaldığından istinaf başvuru dilekçesinin reddine ilişkin 02.01.2020 tarihli karar verilmiştir. Kararın davalı tarafından temyiz edilmesi üzerine Sakarya Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesince 03.02.2020 tarihli ek karar ile temyiz dilekçesinin reddine karar verilmiş olup bu ek kararın davalı tarafından temyiz edilmesi üzerine süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içeriğindeki tüm kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Davacı, yola elatmanın önlenmesi ve kal talebinde bulunmuştur.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Yerel mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş, davalı istinaf talebinde bulunmuştur.
Ulus Asliye Hukuk Mahkemesince 17.10.2019 tarihli ek karar ile davalının istinaf dilekçesinin miktar itibariyle kesin karara yönelik olduğundan reddine karar verilmiştir.

Davalı tarafından 17.10.2019 tarihli ek karara karşı da istinaf talebinde bulunulması üzerine Sakarya Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesi 02.01.2020 tarihinde davalının istinaf başvurusunun 6100 Sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 352/1-b maddesi uyarınca reddine dair kesin olmak üzere karar verilmiştir.
Davalının temyiz talebi üzerine Sakarya Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesinin 03/02/2020 tarihli ek kararı ile davalının temyiz dilekçesinin, HMK"nın 366. maddesinin yollaması ile HMK"nın 346/1 maddesi uyarınca reddine karar verilmiştir.
Davalı, temyiz isteminin reddine ilişkin ek kararı da temyiz etmiştir.
Somut olaya gelince; davacı dava değerini 2.000,00 TL olarak göstermiş ve bu değer üzerinden davasını harçlandırmıştır. Mahkemece yapılan keşif sonrası hazırlanan bilirkişi raporunda yola taşkın kısmın değerinin 180,28 TL olduğu sonucuna varılmıştır.
Karar tarihinde yürürlükte bulunan 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 341/2 maddesi gereğince miktar veya değeri 3.000,00TL"yi geçmeyen malvarlığı davalarına ilişkin kararlar kesindir. Karar tarihi olan 2019 yılı itibariyle kesinlik sınırı 4.400,00 TL olmuştur.
Hal böyle olunca davalının temyiz talebinin ilgili bölge adliye mahkemesince reddedilmesine dair verilen ek kararda bir isabetsizlik bulunmadığından, 03.02.2020 tarihli ek kararın onanması gerekmiştir.
SONUÇ: Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine ve temyiz olunan ek kararda yazılı gerekçelere göre yerinde olmayan temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi ek kararının ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edene yükletilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin ilgili Bölge Adliye Mahkemesine GÖNDERİLMESİNE, 10.06.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.