Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/551 Esas 2022/2358 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık ... hakkında Kahramanmaraş 2. Asliye Ceza Mahkemesi'nin 27/11/2014 tarih ve 2014/316 Esas 2014/431 Karar sayılı kararı ile, katılan ...'ye karşı hırsızlık suçundan 5237 sayılı TCK'nın 142/2-h, 35, 62, 53. maddeleri gereğince 3 yıl 9 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, konut dokunulmazlığının ihlali suçundan 5237 sayılı TCK'nın 116/1, 119/1-c, 62, 53, maddeleri gereğince 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, mala zarar verme suçundan 5237 sayılı TCK'nın 151/1, 62, 53, maddeleri gereğince 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiş, hükümlerin sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine, mahkemesince 31/12/2014 tarihli ek karar ile sanığın temyiz isteminin süresinde olmadığından reddine karar verildiği, Yargıtay 17. Ceza Dairesi’nce yapılan temyiz incelemesi sonunda; 16.03.2017 gün ve 2016/12939 Esas, 2017/3119 Karar sayılı ilam ile 31/12/2014 tarihli ek kararın onanmasına karar verilmesine ilişkin, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 28/12/2021 gün, KD/2021/157485 sayılı karar düzeltme talebi üzerine CMK'nın 308. maddesi uyarınca itiraz hakkında karar verilmek üzere dosya dairemize gönderilmekle yapılan incelemede;
Sanığa gerekçeli kararın usulüne uygun tebliğ edilmemesi nedeniyle, temyizin süresinde kabulü ve 31/12/2014 tarihli ek kararın kaldırılması ile sanık hakkında hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçları bakımından temyiz incelemesi yapılarak hükümlerin onanması yönündeki Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın itirazının KABULÜNE,
Temyiz isteminin reddine yönelik 31/12/2014 tarihli ek kararın onanmasına ilişkin olarak, Yargıtay 17. Ceza Dairesi’nin 16.03.2017 gün ve 2016/12939 Esas, 2017/3119 Karar sayılı onama kararının KALDIRILMASINA, karar verilerek yapılan incelemede;
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
7201 sayılı Kanun'un 21/1. maddesine göre sanığın bilinen en son adresine tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, sanığın bilinen adresi aynı zamanda MERNİS adresi ise bu sefer aynı adrese Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesine göre tebliğ yapılması gerektiği halde, 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesine göre tebligat yapılmadan, doğrudan MERNİS adresine 7201 sayılı Kanun'un 21/2. maddesine göre yapılan gerekçeli karar tebliği usulsüz olduğundan, öğrenme üzerine gerçekleşen temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek, ek kararın kaldırılması ile yapılan incelemede;
Sanık hakkında tekerrür hükmünün uygulanmasının kaldırılmasına ilişkin Adana Cumhuriyet Başsavcılığı'nın 29/04/2015 tarihli talebinin ve talep doğrultusunda mahkemesince tekerrür hükümlerinin uygulanmasına ilişkin kısmın karardan çıkartılmasına yönelik 05/05/2015 tarihli ek kararın yok hükmünde olduğunun kabulü ile yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi'nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanığın tekerrüre esas alınan Adana 10. Asliye Ceza Mahkemesi'nin 28/04/2010 tarih ve 2010/215 Esas 2010/320 Karar sayılı ilamının infaz edildiği 04/11/2010 tarihinden suç tarihine kadar TCK.nın 58/2-b maddesinde öngörülen 3 yıllık sürenin geçmiş olması nedeniyle tekerrüre esas alınamayacağı gözetilmeden, sanık hakkında, aynı yasanın 58/6.maddesi gereğince cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve cezasının infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı 1412 sayılı CYUY.nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, aynı Yasanın 322. maddesi uyarınca hüküm fıkrasından “sanık hakkında mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve cezasının infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına” ilişkin bölümün çıkarılmasına karar verilmek suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin isteme aykırı olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 15.02.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.