Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2020/1163 Esas 2020/3365 Karar Sayılı İlamı

13. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/1163
Karar No: 2020/3365
Karar Tarihi: 16.03.2020

Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2020/1163 Esas 2020/3365 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, davalı tarafından verilen vekalete dayalı kamulaştırmasız el atma davası açtığını ancak haksız olarak azledildiğini, vekalet ücretinin ödenmediğini ileri sürerek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 12.000,00 TL'nin davalıdan tahsilini istemiştir. Mahkeme, davanın kısmen kabulü ile 1.500,00 TL vekalet ücreti alacağının dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin talebin reddine karar vermiştir. Davalı tarafından temyiz edilen miktar 1.500,00 TL olduğundan, HUMK'nun 427/2 maddesine göre davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır. Temyiz dilekçesi reddedilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL'ye çıkarılmıştır.
- 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2019 tarihinden itibaren parasal sınır 3.200,00 TL'ye çıkarılmıştır.
- Yargıtay Hukuk Genel Kurulu'nun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir.

13. Hukuk Dairesi 2020/1163 E. , 2020/3365 K.

"İçtihat Metni"

. vekili avukat ... ile ... aralarındaki dava hakkında İzmir 9. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 10/10/2019 tarih ve 2019/16-2019/424 sayılı hükmün davalı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
KARAR
Davacı, davalı tarafından verilen vekalete dayalı kamulaştırmasız el atma davası açtığını ancak haksız olarak azledildiğini, vekalet ücretinin ödenmediğini ileri sürerek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 12.000,00 TL"nin davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile 1.500,00 TL vekalet ücreti alacağının dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin talebin reddine, karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2019 tarihinden itibaren 3.200,00 TL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davalı tarafından temyize konu edilen miktar 1.500,00 TL olup, karar tarihi (10.10.2019) itibariyle 3.200,00 TL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davalının temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 16/03/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.