Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/26476 Esas 2022/2352 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1)Sanık hakkında işyeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanık hakkında işyeri dokunulmazlığının ihlali suçundan 5 ay hapis cezasına hükmedildikten sonra, mahkemesince lehe hükümlerin uygulanmamasına ilişkin, "Sanığın adli sicil kaydında görünen daha önce hakkında verilmiş hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararları göz önüne alınarak bir daha suç işlemeyeceği konusunda mahkememizde olumlu kanaat oluşmadığından TCK'nun 50-51 ve CMK'nun 231.maddelerinin uygulanmasına yer olmadığına, " şeklinde yasal ve yeterli gerekçe ile açıklama yapıldığı anlaşıldığından, tebliğnamede bu hususta bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiştir.
Sanığın müştekinin işyerinden hırsızlık yaptığı göz önüne alınarak, gerekçeli karar başlığı ve kısa kararda suç adı olarak sehven konut dokunulmazlığının ihlali ve sevk maddesi olarak da TCK'nın 116/1. maddesinin yazıldığı anlaşıldığından, suç adının, işyeri dokunulmazlığının ihlal ve sevk maddesinin de TCK'nın 116/2. maddesi olarak mahallinde düzeltilmesi olanaklı kabul edilmiştir.
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz nedenleri yerinde olmadığından reddiyle hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA,
2)Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanığın, müştekinin işyerinden hırsızlık yaptıktan sonra yolda giderken, polisler tarafından şüphe üzerine durdurulduğu, çuvalın içindeki dalgıç pompalarını sorduklarında, çaldığı yeri söylemek suretiyle müştekiye iadesini sağladığının anlaşılması karşısında; sanık hakkında TCK'nın 168/1. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, 15.02.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.