Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/26473 Esas 2022/2346 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- O yer Cumhuriyet Savcısı'nın temyiz talebinin incelenmesinde;
22/04/2015 tarihinde kurulan hükmü 1412 sayılı CMUK'nın 310. maddesinde düzenlenen yasal bir aylık süreden sonra 04/06/2015 tarihinde temyiz eden o yer Cumhuriyet Savcısının temyiz isteminin aynı Kanun'un 317. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak REDDİNE,
2-Sanık hakkında hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçundan verilen mahkumiyet hükümlerinin temyiz incelenmesinde;
Konut dokunulmazlığının ihlali suçunun birden fazla kişi tarafından birlikte işlendiğinin anlaşılması karşısında, sanık hakkında TCK'nın 119/1-c maddesinin uygulanması gerektiği gözetilmeyerek, eksik ceza tayini, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi'nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz nedenleri yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin kısmen istem gibi ONANMASINA, 15.02.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.