Özel belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/2662 Esas 2020/3470 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Özel belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

TCK"nin 207. maddesinde düzenlenen özel belgede sahtecilik suçu, belgeyi düzenleyenin irade beyanını yansıtması nedeniyle kişiyi bağlar. Bu nedenle özel belgede sahtecilik suçlarının içerik sahteciliği şeklinde işlenmesi mümkün değildir. Özel bir belgenin düzenleyenine sorunsuz şekilde mal edilebildiği ve bu kişinin belgeyi düzenleyen olduğunun belirlendiği hallerde özel belgede sahtecilik suçundan bahsedilemez.
Suça konu Uşaklıgil Çit sistemleri isimli ürün kataloğunun sanığa ait şirket tarafından üretildiği sabittir. İddia edilen tarih değişikliğinin sonradan yapılması mümkün ise de, bunun da sanığa ait şirket tarafından yapıldığı ve tarih değişikliğinin neticeye etkili olmadığının anlaşıldığı, bu nedenle suça konu değişikliğin hukuki sonuç doğurmaya elverişli nitelikte olmadığı, suçun unsurları itibariyle oluşmadığı anlaşıldığından sanığın beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi yasaya aykırı,
Kabule göre de;
5271 sayılı CMK"nin 231/8. maddesine, 28.06.2014 tarih ve 29044 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun"un 72. maddesi ile eklenen "Denetim süresi içinde, kişi hakkında kasıtlı bir suç nedeniyle bir daha hükmün açıklanması geri bırakılmasına karar verilemez" şeklindeki emredici kuralın ancak yürürlük tarihinden sonra işlenen suçlar bakımından uygulanabileceği gözetilerek, ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 19.02.2008 gün ve 346-25 sayılı kararında vurgulandığı üzere kurulan mahkumiyet hükmünün hukuki bir sonuç doğurmamasını ifade eden ve doğurduğu sonuçlar itibariyle karma bir özelliğe sahip bulunan hükmün açıklanmasının geri bırakılması kurumu davayı sonuçlandıran ve uyuşmazlığı çözen bir hüküm niteliğinde olmadığı, dolayısıyla suç tarihi itibariyle sanığın kasten suç işlediğine dair kesinleşmiş mahkumiyet kararının bulunmadığı gözetilmeden diğer şartlar usulünce değerlendirilmeksizin CMK"nin 231/5. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Yasaya aykırı, sanık müdafinin temyiz talepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 24.06.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.