
Esas No: 2021/21532
Karar No: 2022/2366
Karar Tarihi: 16.02.2022
Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/21532 Esas 2022/2366 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık, hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından mahkum edilmiştir. Ancak sanığın temyiz istemi yokluğunda reddedilmiş ve tebligat işlemi geçersiz sayılmıştır. Mala zarar verme ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarına dair kurulan hükümler zamanaşımı sebebiyle bozulmuştur. Hırsızlık suçu hakkındaki hüküm ise temyiz itirazları reddedilerek onanmıştır. 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 116/2-4, 151/1 ve 53. maddeleri bu kararda bahsedilmiştir. Ayrıca, Anayasa Mahkemesi'nin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin karar ve TCK'nın 53. maddesinde yapılan değişiklikler de kararda yer almaktadır.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın yokluğunda verilen 11/11/2013 tarihli kararın sanığın aynı adreste birlikte sakin annesine tebliğ edildiği, ancak sanığın adreste bulunmama sebebinin tebligat evrakında belirtilmediği, açıklanan biçimde yapılan tebliğe dair işlemin geçersiz olduğu belirlenmekle; sanığın temyiz isteminin, öğrenme üzerine süresinde olduğundan, sanığın temyiz isteminin reddine dair 16/03/2021 tarihli ek karar kaldırılarak yapılan incelemede;
1- Sanık hakkında mala zarar verme ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanığın gece vakti hırsızlık yapmak amacıyla müştekinin çalıştığı iş yerine kapı kilitlerini kırmak suretiyle girmesi şeklindeki eyleminin 5237 sayılı TCK'nın 116/2-4, 151/1 maddelerinde düzenlenen iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarını oluşturduğu, bu suçlar için öngörülen cezanın üst sınırına göre, aynı Kanun'un 66/1-e maddesi uyarınca hesaplanan 8 yıllık zamanaşımının, 11.11.2013 tarihli mahkûmiyet hükmünden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan,hükümlerin açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkındaki kamu davalarının 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddesi gereğince zamanaşımı nedeniyle DÜŞÜRÜLMESİNE,
2-Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 16/02/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.