Özel belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/13838 Esas 2020/3468 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/13838
Karar No: 2020/3468
Karar Tarihi: 24.06.2020

Özel belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/13838 Esas 2020/3468 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davadan bahsedilmektedir. Sanık, çalıştığı iş yerinde müşteri kimlik bilgilerini kullanarak sahte bir abonelik sözleşmesi düzenleyip telefon hattı almıştır. Adli tıp kurumu raporuna göre imzaların müşteriye ait olmadığı tespit edilmiş olmasına rağmen, mahkeme sanığın suçsuz olduğuna hükmetmiştir. Ancak, Elektronik Haberleşme Kanunu'nun 56. maddesi gereğince bu davranış suç teşkil etmektedir. Bu hüküm karşısında sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Mahkeme kararında, suç tarihinin yanlış yazıldığına da dikkat çekilmiştir. Kararın bozulması gerektiği yönünde bir karara varılmıştır.
Kanun Maddeleri:
- 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu'nun 56. maddesi (4. fıkra): Kişinin bilgisi ve rızası dışında, işletmeci veya adına iş yapan temsilcisi tarafından abonelik tesisi, işlemi veya elektronik kimlik bilgisini haiz cihazların kayıt işlemi yapılamaz ve yaptırılamaz, bu amaçla gerçeğe aykırı evrak düzenlenemez, evrakta değişiklik yapılamaz ve bunlar kullanılamaz.
- 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu'nun 56. maddesi (5. fıkra): Gerçeğe aykırı evrak düzenlemek veya değiştirmek suretiyle kişinin bilgi ve rızası dışında tesis edilmiş olan abonelikler kullanılamaz.

11. Ceza Dairesi 2017/13838 E. , 2020/3468 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Özel belgede sahtecilik
HÜKÜM : Beraat

1)Sanık ..."e ait olan ve sanık ..."nın çalışanı olduğu iş yerinde katılanın kimlik bilgileri kullanılarak abonelik sözleşmesi düzenlenip telefon hattı alındığı iddiası ile özel belgede sahtecilik suçundan açılan kamu davasında; abonelik sözleşmesinin sanığın iş yerinde düzenlendiği, adli tıp kurumu raporuna göre imzaların katılana ait olmadığının tespit edildiği ve suçtan elde edilecek menfaatin sanıklara ait olduğu gözetildiğinde suçun sübut bulduğu; hükümden önce 19.02.2014 tarih ve 28918 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 6518 sayılı Kanunun 104 ve 105. maddeleri ile değişik 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu’nun 56. maddesinin 4. fıkrasındaki “Kişinin bilgisi ve rızası dışında, işletmeci veya adına iş yapan temsilcisi tarafından abonelik tesisi, işlemi veya elektronik kimlik bilgisini haiz cihazların kayıt işlemi yapılamaz ve yaptırılamaz, bu amaçla gerçeğe aykırı evrak düzenlenemez, evrakta değişiklik yapılamaz ve bunlar kullanılamaz.” ve 5. fıkrasındaki “Gerçeğe aykırı evrak düzenlemek veya değiştirmek suretiyle kişinin bilgi ve rızası dışında tesis edilmiş olan abonelikler kullanılamaz” hükmü karşısında, özel hüküm niteliğinde bulunan 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu’nun 56. maddesindeki düzenleme de gözetilip sanıklara ön ödeme önerisinde bulunularak sonucuna göre sanıkların hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken beraatine karar verilmesi,
2) 16.07.2009 olan suç tarihinin gerekçeli karar başlığında 01.09.2010 olarak yanlış gösterilmesi,
Yasaya aykırı, katılanın temyiz talepleri bu nedenlerle yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 24.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.