Dairemizin 31.10.2013 tarih 2013/24515 Esas, 2013/37588 Karar sayılı bozma kararına karşı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından 20.12.2013 tarih 2013/267112 sayılı itiraznamesi ile, sanık ..."in kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 86/2, 86/3-e, 29/1, 62/1 ve 52/2.maddeleri gereğince 1.500,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına, cezasının aynı Kanun’un 58/6-7.maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verildiği, hüküm fıkrasında, kararın kesin nitelikte bulunduğunun belirtildiği ve yoklukta verilen kararın, bu haliyle 07/01/2013 tarihinde yasa yoluna başvurma hakkı bulunan sanık ... ile katılan Mustafa İsbert’e tebliğ edildiği, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’un 58.maddesinin uygulanması nedeniyle karar temyiz yasa yoluna tabi bulunduğu halde, hüküm fıkrasında, kesin nitelikte bulunduğu belirtilip, yasa yolunun türü, süresi, mercii ve müracaat şeklinin gösterilmemiş bulunduğu hükmün, bu haliyle sanığa ve katılana tebliğ edildiği, hükmün temyiz yeteneği bulunduğu halde, kararda kesin nitelikte olduğunun belirtilmesiyle yasa yoluna başvuru hakkı bulunanların yanıltıldığı ve bu yanılgıyı gideren meşruhatlı tebligatlar yapılmadan hükmün kesinleşmeyeceği, “kanun yararına bozma” olağanüstü yasa yoluna başvurulabilmenin ön koşulunun, karar ya da hükmün istinaf yada temyiz incelemesinden geçmeksizin kesinleşmiş olması olduğu, olağan kanun yoluna müracaat olanağının devam ettiği hallerde, bu kanun yoluna başvurulmasının mümkün olmadığı, bu nedenle, Özel Dairece, henüz olağan yasa yollarına başvurma imkanı bulunup, kesinleşmemiş olan hüküm hakkındaki kanun yararına bozma isteminin reddine karar verilmesi gerektiği talebiyle dosyanın itirazen incelenmek üzere Dairemize gönderilmesi üzerine yapılan incelemede;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Yerinde görülen Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itirazının kabulüne,
2) Dairemizin 31.10.2013 tarih 2013/24515 Esas - 2013/37588 sayılı bozma kararının kaldırılmasına,
3) ... Sulh Ceza Mahkemesinin 05.12.2012 tarih ve 2011/363 Esas, 2012/1142 sayılı kararı temyize tabi olduğu halde, yerel mahkeme hükmünde "kararın kesin nitelikte olduğu" belirtilmiştir. Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 30/11/2010 gün ve 2010/5-237 esas, 2010/242 karar sayılı ilamında da, kesin nitelikte adli para cezasının yanında 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 58/6.maddesinin uygulanması nedeniyle kararın temyiz yeteneği bulunduğu halde, kesin nitelikte bulunduğunun gösterildiği hükümde, temyiz yasa yoluna başvuru imkanı mevcut olduğundan, yanılgılı uygulamayı gideren meşruhatlı duyuru yapılmadan kararın kesinleşemeyeceği kabul edildiğinden, 5271 sayılı CMK"nin 309/1. maddesine göre, kesinleşmemiş kararlar aleyhine kanun yararına bozma yoluna gidilemeyeceğinden, Adalet Bakanlığının kanun yararına bozma talebinin REDDİNE, Dosyanın mahalline gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 22.01.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.