Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2019/4464 Esas 2020/5611 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Erzurum Asliye Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan istinaf incelemesi sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davalı vekilinin istinaf başvurusunun kısmen kabulüne dair verilen kararın davacılar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
6100 Sayılı Hukuk Mahkemeleri Kanunu’nun 362/1.a maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 6763 Sayılı Kanunun 44. maddesiyle HMK"ya eklenen EK-Madde 1"de öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2019 yılı için 58.800,00 TL"dir.
Eldeki dosyada; davacılar vekili ilk derece Mahkemesi kararına yönelik istinaf başvurusunda bulunmamış olup, Bölge Adliye Mahkemesi Dairesince davalı ... vekilinin istinaf başvurusunun kısmen kabulüyle, ilk derece mahkemesi kararı kaldırılarak, düzeltilen hükmün yerine geçmek üzere verilen; davacı ..."ın, annesi ... vefatı nedeniyle destekten yoksun kalma tazminatının kabulü ile 51.397,86 TL"nin dava tarihi olan 07/12/2015 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalı ..."ndan alınarak davacı ..."a ödenmesine karar verilmiş olup, temyize konu edilen karar kesin niteliktedir.
Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1/6/1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davacılar vekilinin temyiz dilekçesinin tazminat hükümlerinin kesin olması nedeni ile reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacılar vekilinin temyiz dilekçesinin tazminat hükümlerinin kesin olması nedeni ile REDDİNE, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesi Dairesine gönderilmesine, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacılara geri verilmesine 14/10/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.