Kararı Veren
Yargıtay Dairesi : 12. Ceza Dairesi
Mahkemesi :Asliye Ceza
Sayısı : 782-607

Taksirle bir kişinin ölümüne neden olma suçundan sanık ..."in TCK"nın 85/1, 22/3, 54 ve 63. maddeleri gereğince 4 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına, müsadereye ve mahsuba ilişkin İzmir 13. Asliye Ceza Mahkemesince verilen 21.05.2012 tarihli ve 667-921 sayılı hükmün, sanık müdafisi tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 12. Ceza Dairesince 04.07.2014 tarih ve 23580-16572 sayı ile;
“1- Olaydan yaklaşık 49 dakika sonra yapılan ölçüme göre 1,11 promil alkollü olduğu tespit edilen sanığın, idaresindeki araçla gece vakti, meskûn yerde, üç şeritli bölünmüş yolun en sol şeridinde seyir hâlindeyken, sol şerit üzerinde bulunan yayaya çarptıktan sonra olay yerinden durmadan ayrıldığı, yayanın da öldüğü olayda; dosya içeriğindeki fotoğraflara göre, yol kenarlarında ve orta refüj üzerinde yaya geçişini engelleyecek bariyerlerin bulunduğu, olay yerindeki hız limitinin 70 km/sa. olduğu, sanığın savunmasında ise hızının 80-90 km/sa. olduğunu beyan ettiği dikkate alındığında, alt düzeyde tali kusurlu olduğu anlaşılan sanık hakkında, iki sınır arasında temel ceza belirlenirken; suçun işleniş şekli, failin taksire dayalı kusurunun yoğunluğu, meydana gelen zararın ağırlığı, maddede öngörülen cezanın alt sınırı da nazara alınmak suretiyle, adalet ve hakkaniyet kuralları uyarınca uygun bir cezaya hükmedilmesi yerine asgari hadden uzaklaşılarak fazla ceza tayini,
2- Zoralım kararının sadece kasıtla işlenen suçlarda verilebileceği ve olay yerinden elde edilen ve adli emanetin 2011/12143 sırasında kayıtlı bir adet plastik parçası (A harfi ile işaretlenmiştir.) ve siyah renkli iki adet plastik parçasının dosyada delil olarak saklanması gerektiği gözetilmeden, 5237 sayılı TCK"nın 54. maddesi uyarınca müsaderesine hükmolunması," isabetsizliklerinden bozulmasına karar verilmiştir.
Yerel Mahkeme 18.11.2014 tarih ve 782-607 sayı ile; (2) numaralı bozma nedenine uymuş, (1) numaralı bozma nedeni bakımından önceki hükümde direnmiştir.
Direnme kararına konu bu hükmün de sanık müdafisi tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 02.01.2016 tarihli ve 17174 sayılı "bozma" istekli tebliğnamesiyle dosyanın gönderildiği Yargıtay 12. Ceza Dairesince 22.06.2017 tarih ve 891-5570 sayı ile direnme kararının yerinde görülmemesi nedeniyle Yargıtay Birinci Başkanlığına gelen dosya, Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA GENEL KURULU KARARI
Özel Daire ile Yerel Mahkeme arasında oluşan ve Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; sanık hakkında 2 yıldan 6 yıla kadar hapis cezasını gerektiren taksirle bir kişinin ölümüne neden olma suçundan hüküm kurulurken belirlenen temel cezanın isabetli olup olmadığının tespitine ilişkin ise de Yargıtay İç Yönetmeliği"nin 27. maddesi uyarınca öncelikle, direnme kararının yasal ve yeterli gerekçe içerip içermediğinin değerlendirilmesi gerekmektedir.
İncelenen dosya kapsamından;
Yerel Mahkemece bozmadan sonra yapılan yargılama sonucunda, direnme nedenleri gösterilmeden ve bozmaya niçin uyulmadığı açıklanmadan, ilk hükümdeki gerekçenin aynen tekrarlanması suretiyle direnme kararına konu hükmün kurulduğu anlaşılmaktadır.
Anayasamızın 141 ve 5271 sayılı CMK’nın 34. maddeleri uyarınca mahkeme kararlarının gerekçeli olması zorunludur. Yasal, yeterli ve geçerli bir gerekçeye dayanılmadan karar verilmesi, kanun koyucunun amacına uygun düşmeyeceği gibi uygulamada da keyfiliğe yol açacağında kuşku yoktur. Nitekim Ceza Genel Kurulunun yerleşmiş uygulamalarına göre de, bir karar bozulmakla tamamen ortadan kalkacağından, yerel mahkeme tarafından CMK’nın 34, 230 ve 232. maddeleri uyarınca yeniden usulüne uygun olarak hüküm kurulması, bunun yanında direnmeye ilişkin gerekçenin de gösterilmesi gerekmektedir.
Bu açıklamalar ışığında ön soruna ilişkin olarak yapılan değerlendirmede;
Yerel Mahkemece, sanık hakkındaki ilk hükümde direnilirken, bu ilkeler doğrultusunda işlem yapılmamış, direnme nedenleri gösterilmeden ve bozmaya niçin uyulmadığı açıklanmadan ilk hükümdeki gerekçenin tekrarlanması suretiyle hüküm kurulmuştur.
Bu itibarla, diğer yönleri incelenmeyen direnme kararına konu hükmün belirtilen nedenle bozulmasına karar verilmelidir.

SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- İzmir 13. Asliye Ceza Mahkemesinin 18.11.2014 tarihli ve 782-607 sayılı direnme kararına konu hükmünün, usul ve kanuna uygun direnme gerekçesi gösterilmeden karar verilmesi isabetsizliğinden diğer yönleri incelenmeksizin BOZULMASINA,
2- Dosyanın, mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİ EDİLMESİNE, 07.03.2019 tarihinde yapılan müzakerede oy birliğiyle karar verildi.