MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davası üzerine yapılan yargılama sonunda, kararda yazılı nedenlerle davanın kabulüne ilişkin verilen hüküm, davacı vekili tarafından süresi içinde temyiz edilmekle, dosya incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-
Davacı vekili, davalıların işleteni ve sürücüsü olduğu aracın, D.."ne ait resmi araca çarparak hasara neden olduğunu, ... Sulh Hukuk Mahkemesi"nin 2010/256 D.İş sayılı dosyasında alınan raporla araçta 99,99 TL hasar, 1.000,00 TL değer kaybı ve 500,00 TL işgücü kaybı zararı olduğunun saptandığını belirterek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla toplam 1.599,99 TL maddi tazminatın kaza tarihinden; tespit vekalet ücreti ve tespit masraflarının tespit tarihinden işleyecek yasal faiziyle birlikte davalılardan müteselsilen tahsilini talep etmiştir.
Davalı ..., davanın reddini savunmuş; davalı ..., davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece, kararda yazılı gerekçelerle ve benimsenen bilirkişi raporuna göre; davanın kabulü ile 1.000,00 TL araç değer kaybı, 500,00 TL işgücü kaybı ve 99,99 TL hasar bedeli olmak üzere toplam 1.599,99 TL"nin kaza tarihinden işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsiline, tespit masrafları ve tespit vekalet ücretinin yargılama giderleri içinde değerlendirilmesine karar verilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, trafik kazsı nedeniyle oluşan araç hasar bedeli, değer kaybı ve tamir süresince aracın kullanılamamasından mahrumiyet bedelinin tahsili istemine ilişkindir.
Davacı tarafça, 1.599,99 TL maddi tazminatın tahsili talep olunmuş; mahkeme tarafından davacının maddi tazminat talebinin kabulüne karar verilmiş; davacı taraf kararı yargılama gideri kapsamında kalan tespit vekalet ücreti ile tespit masrafları yönünden temyiz etmiştir.

6100 Sayılı HMK"nun geçici 3/2. maddesi delaletiyle 1086 sayılı HUMK"nun 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 01.01.2015 tarihinden itibaren 2.080,00 TL’ye çıkarılmıştır.
Temyize konu kararda, davacı tarafın dava konusu ettiği asıl alacak kısmı 1.599,99 TL olup tespit masrafları ve tespit vekalet ücretine ilişkin istemin dava değerinin belirlenmesinde esas alınamayacağı da gözetildiğinde; karar, anılan yasanın yürürlüğünden sonra verildiğinden kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden; davacı vekilinin temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz dilekçesinin, mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE; peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine 06/06/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.