Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/11365 Esas 2021/4874 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/11365
Karar No: 2021/4874
Karar Tarihi: 15.06.2021

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/11365 Esas 2021/4874 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın taksirle yaralama suçundan mahkumiyetine karar verilmiştir. Sanığın sevk ettiği kamyonetin kontrolsüz kavşaktan sola dönüş yaparken diğer kamyonete çarpması sonucu meydana gelen kazada, iki katılanın kemiği kırılmış ve bir katılan hafif yaralanmıştır. Mahkeme, sanığın kusurlu olduğunu kabul ederek, adli para cezası vermiştir. Ancak, sanığın temyiz itirazları nedeniyle hükmün düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir. Kanun maddeleri ise şu şekildedir: TCK'nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2-4, 53/6.
12. Ceza Dairesi         2019/11365 E.  ,  2021/4874 K.

    "İçtihat Metni"

    Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
    Suç : Taksirle yaralama
    Hüküm : TCK"nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2-4, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

    Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
    Olay günü, gündüz vakti, meskun mahal içi, iki şeritli bölünmüş asfalt yolda sanığın sevk ve idaresindeki kamyonet ile sağ şeritte seyri sırasında yolun solunda bulunan kontrolsüz kavşaktan sola dönüş yapmak için manevra yaptığı esnada, kendi aracının sol ön yan kısmı ile sol şeritte seyreden katılanların bulunduğu kamyonetin sağ ön yan kısmından çarpması üzerine katılanların bulunduğu kamyonetin orta refüje çarparak takla atması neticesinde iki katılanın kemik kırığına neden olacak şekilde, bir katılanın ise basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralanması ile sonuçlanan olayda, sanığın asli kusurlu olduğunun kabulü ile mahkumiyet kararı verilmesi bakımından mahkemenin takdirinde isabetsizlik görülmemiştir.
    Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, açıklanan gerekçeye göre, sanığın oluşa, verilen adli para cezasını ödeme gücü olmadığına ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
    Sanık hakkında hükmedilen adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi;
    Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hüküm fıkrasının 5 numaralı bendinin hükümden çıkarılarak yerine, “Sanığa verilen 10 ay hapis cezasının sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu ve suçun işlenmesindeki özellikler nazara alınarak TCK"nın 50/1-a maddesi uyarınca adli para cezasına çevrilmesine, TCK"nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 300 tam gün olarak belirlenmesine,
    TCK"nın 52/2. maddesine göre sanığın ekonomik durumu ve şahsi halleri gözetilerek günlüğü takdiren 20 TL den paraya çevrilerek 6.000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibarelerinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 15/06/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.







    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.