Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2014/19341 Esas 2015/2341 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/19341
Karar No: 2015/2341
Karar Tarihi: 29.01.2015

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2014/19341 Esas 2015/2341 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın inşaatın zemin katındaki kilitli daire kapısını açmaya çalışırken bekçi tarafından yakalanması sonucu hırsızlık suçu işlediği gerekçesiyle mahkumiyetine karar verilmiştir. Temyiz sonucunda, sanığın sadece barınma ihtiyacı için inşaata geldiği, kilitli olmayan herhangi bir bölüme girebileceği halde kilitli salon kapısını açmaya çalışması nedeniyle hırsızlık kastı ile hareket ettiği belirlenmiştir. Ancak, sanık hakkında kurulan mahkumiyet hükümlerinde TCK'nın 53/1. maddesinin (c) fıkrasında belirtilen hak ve yetkileri kullanmak yönündeki yoksunluğun, belirtilmemesi nedeniyle aynı maddenin üçüncü fıkrasına aykırı davranıldığı tespit edilmiştir. Bu sebeple, hükmün bozulması gerektiği sonucuna varılmıştır. 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi yollamasıyla, 1412 sayılı CMUK'un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından 53. maddenin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılması, yerine sanığın mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına ilişkin hüküm eklenmesi kararlaştırılmıştır. Kararda geçen kanun maddeleri şunlardır: TCK'nın 53/1. madd

13. Ceza Dairesi 2014/19341 E. , 2015/2341 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanığın inşaatın zemin katındaki dairenin salonunun kilitli kapısını açmaya çalışırken bekçi tarafından yakalanması şeklinde gerçekleşen eylemde sadece barınma ihtiyacı için inşaata gelmiş olması halinde inşaatın kilitli olmayan herhangi bir bölümüne girip barınma imkanı varken kilitli salon kapısını açmaya çalışması nedeniyle sanığın hırsızlık kastı ile hareket ettiği anlaşılmakla tebliğnamedeki bozma isteyen düşünce benimsenmemiştir.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Sanık hakkında kurulan mahkumiyet hükümlerinde 5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesinin (c) fıkrasındaki, hak ve yetkileri kullanmak yönündeki yoksunluğun, kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından “koşullu salıverme tarihine kadar” diğer kişiler yönünden ise, “hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar” süreceğinin belirtilmemesi suretiyle aynı maddenin üçüncü fıkrasına aykırı davranılması
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."ın temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedenleri yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla, 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından 53. maddenin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılarak, yerine ""53/1. maddesinde belirtilen ve 53/3. maddesindeki kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri dışındaki haklardan sanığın mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar; 53/3. maddesi gözetilerek 53/1-c maddesi uyarınca kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmasına"" cümlesinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 29.01.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Başkan V. Üye Üye Üye Üye
V.DİRİM M.M.FERAT S.SÖNMEZ A.BEKLER M.H.BAYDİLLİ

Kararına uygundur.
Yz. İşl. Md.

EG