Esas No: 2020/23905
Karar No: 2022/2574
Karar Tarihi: 17.02.2022
Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/23905 Esas 2022/2574 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık hakkında kasten yaralama ve mala zarar verme suçlarından mahkumiyet kararı verilmiştir. Temyiz itirazları incelenerek, kasten yaralama suçuyla ilgili yapılan itirazların reddedildiği ve mahkumiyet hükmünün onandığı, mala zarar verme suçuyla ilgili ise hükmün bozulduğu belirtilmiştir. Bozulma nedeni, mala zarar verme suçundan uzlaştırma işlemi yapılmadan sanığın cezalandırılması ve etkin pişmanlık sebebiyle yapılan ceza indiriminin yetersizliği olarak açıklanmıştır. Kararda, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 58, 61/5, 168/1 ve 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi ile değiştirilen 53. maddesi ile ilgili düzenlemeler yer almıştır. Ayrıca, Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253. maddesinde yapılan değişiklikle uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş ve mala zarar verme suçunun da uzlaşma kapsamına alındığı belirtilmiştir.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tekerrüre esas sabıkası bulunan sanık hakkında TCK’nın 58. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
1) Kasten yaralama suçundan kurulan hükme yönelik yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
2) Mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik yapılan temyiz itirazların incelenmesine gelince;
Sanık hakkında kurulan hükümde, haksız tahrik nedeniyle cezadan indirim yapılmasına ilişkin 5237 sayılı TCK’nın 29. maddesinin, etkin pişmanlık nedeniyle cezadan indirim yapılmasına ilişkin TCK'nın 168/1. maddesinden sonra uygulanması suretiyle TCK’nın 61/5. maddesine aykırı davranılması, sonuç ceza miktarını değiştirmediğinden bozma nedeni yapılmamış, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.Ancak;
1)Hükümden sonra 02/12/2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik CMK’nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, CMK’nın 253/3. fıkrasında yer alan “etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar” ibaresi madde metninden çıkarılmakla TCK’nın 151. maddesinde düzenlenen mala zarar verme suçunun da uzlaşma kapsamına alındığı nazara alınarak, mala zarar verme suçundan uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2) Sanığın, zararı kovuşturma aşaması başlamadan önce gidermiş olması nedeniyle 5237 sayılı TCK'nın 168/1. maddesinde düzenlenen etkin pişmanlık hükümleri uyarınca indirim yapılırken, etkin pişmanlığın soruşturma aşamasında gerçekleştiği kabul edildiğinde ve aynı maddenin ikinci fıkrası da dikkate alındığında, indirim oranının 1/2 oranından daha fazla olması gerektiği gözetilmeden sanık hakkında fazla ceza tayin edilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 17.02.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
Sayın kullanıcılarımız, siteden kaldırılmasını istediğiniz karar için veya isim düzeltmeleri için bilgi@abakusyazilim.com.tr adresine mail göndererek bildirimde bulunabilirsiniz.
