MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Banka veya kredi kurumlarının araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık
HÜKÜM : TCK.nın 158/1-f, son, 62, 52, 53. maddeleri gereğince mahkumiyet

Banka veya kredi kurumlarının araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığın, katılandan aldığı elektronik malzemeler karşılığında suça konu 30/04/2009 tarihli, 4.800 TL bedelli, 31/04/2009 tarihli, 1.500 TL bedelli ve 30/05/2009 tarihli, 4.200 TL bedelli çekleri ciro ederek verdiği, katılanın çekleri bankaya ibaz ettiğinde ön yüzünde tahrifat yapılarak sahtecilik yapıldığını öğrendiği, sanığın çekleri ... isimli kişiden aldığını beyan ettiği, ancak bu kişinin açık kimliğini ve adresini bilmediğini, sadece telefonunu bildiğini söylediği, bu telefon numarasının başkasına ait olduğu ve böyle bir kişi adına vergi numarasının olmadığının tespit edildiği, alınan bilirkişi raporlarına göre 4200 TL bedelli çekin ön yüzündeki bazı yazı ve rakamların, öncekilerin silinerek sonradan yazılmış olduğu ve çekin iğfal kabiliyetinin mevcut olduğunun, ayrıca çek üzerindeki bazı yazı ve imzaların sanığa ait olduğunun tespit edildiği, bu suretle sanığın üzerine atılı banka veya kredi kurumlarının araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık suçunu işlediği iddia edilen olayda; sanığın savunması, katılan beyanı, bilirkişi raporları, tutanaklar, banka yazıları ile dosya kapsamından sanığın keşideci imzası sahteleştirilmiş çekleri yetkili ve meşru hamil sıfatıyla elinde bulundurduğunu ispatlayamadığı anlaşıldığından üzerine atılı suçu işlediğine yönelik mahkeme kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5237 sayılı TCK"nın 158/1-son, maddesi gereğince adli para cezasının tayininde tespit olunacak temel gün, suçtan elde olunan haksız menfaatin iki katından az olmayacak şekilde asgari ve bu miktara yükseltilerek belirlenecek gün sayısı üzerinden arttırma ve eksiltmeler yapıldıktan sonra ortaya çıkacak sonuç gün sayısı ile bir gün karşılığı aynı Kanunun 52. maddesi uyarınca, 20-100 TL arasında takdir olunacak miktarın çarpılması neticesinde sonuç adli para cezasının belirlenmesi gerektiği ve buna göre, haksız menfaat miktarının 10.500 TL, haksız menfaatin iki katının 21.000 TL olduğu dikkate alınarak temel cezanın bu miktardan az olmayacak şekilde belirlenip sanığın 1050 gün adli para cezasıyla cezalandırılmasına karar verilip buna göre artırım-indirim yapılması gerektiği halde kurulan hükümde haksız menfaatin hataen 20.500 TL kabul edilmesinden dolayı temel adli para cezasının 2050 gün olarak belirlenmesi ve yine 62. maddesi uygulaması sırasında bu hatalı miktara indirim uygulanması sonucu sonuç adli para cezasının 1708 gün olarak belirlenmesi gerektiği halde hatalı hesaplama sonucu 1709 gün olarak belirlenmek suretiyle fazla ceza tayini,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, fakat, bu aykırılığın yeniden yargılama yapılmaksızın aynı Kanun"un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının 1/1. paragrafındaki "(20.500x2= 41.000) 2050 GÜN" kısmının "(10.500x2= 21.000) 1050 gün" olarak, 1/2. paragrafındaki "1709 gün" kısmının "875 gün" ve 1/3. paragrafındaki "34.180,00 TL" kısmının "17.500,00 TL" olarak değiştirilmesi suretiyle 5320 sayılı Kanun"un 8/1.maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesi uyarınca hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 26/05/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.