17. Hukuk Dairesi 2019/3974 E. , 2020/5604 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
Taraflar arasındaki tazminat davası üzerine yapılan yargılama sonunda, kararda yazılı nedenlerle, davanın kısmen kabulüne ilişkin verilen hüküm, davalı vekili tarafından süresi içinde temyiz edilmekle, dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacılar vekili, 08/04/2005 tarihinde meydana gelen trafik kazasında, davacılardan Hakkı ve İlknur"un babaları, davacı ..."in eşi ... hayatını kaybettiğini, kazaya karışan sürücülerden ... kusursuz, sürücü ... ise %75 kusurlu bulunduğunu, kalan %25"lik kısmın ise yol sathında gevşek malzeme olmuş olması sonucu müessir bulunduğu, dava konusu kazada ..."ın yaralanıp, sakat kalması nedeniyle ileride doğacak maddi zararların %25"ine isabet edecek olan 15.000,00 TL maddi, davacının yaralanması ve bu yüzden acı çekmesi sebebiyle 10.000,00 TL manevi, ayrıca bu kazada babaları ... feci bir şekilde ölmesi nedeniyle çocuklar ... ve ... için 5.000,00"er TL tazminata hükmedilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, iddia, savunma, yapılan yargılama ve toplanan delillere göre; davanın kısmen kabulü ile davacı ... yönünden 7.184,61 TL maddi tazminatın (geçici iş görememezlik ve sürekli maluliyet) 08/04/2005 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacı ...’a verilmesine, davacılar Nurten yönünden 2.500,00 TL, ... ve
... yönünden 1.000,00"er TL ise manevi tazminatın, 08/04/2005 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacılara verilmesine fazla taleplerin reddine karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Davalı ... vekilinin hükmolunan manevi tazminatlara ilişkin temyiz talebinin incelenmesinde; 6100 Sayılı HMK"nun geçici 3/2. maddesi delaletiyle 1086 sayılı HUMK"nun 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 01.01.2010 tarihinden itibaren 3.200,00 TL’ye çıkarılmıştır.
Temyize konu kararda, davalılar aleyhine hükmolunan manevi tazminatların, davacılardan ... yönünden 2.500,00 TL, diğer davacılar ... ve ... yönünden 1.000,00"er TL olduğu görülmektedir. Karar, anılan yasanın yürürlüğünden sonra verildiğinden, hüküm altına alınan maddi tazminat kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden; davalı vekilinin bu yöne ilişkin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde, dayanılan delillerin tartışılıp değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına; konusunda uzman bilirkişilerin oluşa ve dosya kapsamına uygun olarak düzenlediği kusur ve hesap raporlarının
benimsenmesinde bir usulsüzlük bulunmamasına göre; davalı vekilinin diğer yönlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle, davalı ... vekilinin temyiz dilekçesinin, davalı aleyhine hükmolunan manevi tazminatlara ilişkin kısım yönünden, mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE; (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle, davalı ... vekilinin diğer yönlere ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddi ile hükmün ONANMASINA ve 492 Sayılı Harçlar Yasasının 13/J maddesi uyarınca davalıdan harç alınmamasına 14/10/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.
