Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2016/9175 Esas 2016/12115 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/9175
Karar No: 2016/12115
Karar Tarihi: 26.12.2016

Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2016/9175 Esas 2016/12115 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, sanığın banka veya kredi kartlarını kötüye kullanmak suçundan mahkum olduğuna hükmedildi. Kararda, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesinde yer alan hak yoksunluklarının Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edildiği ve infaz aşamasında değerlendirilebileceği belirtildi. Sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazları reddedildi ancak, hüküm öncesindeki kanun maddelerinde yapılan değişiklikler nedeniyle TCK'nun 50/6. maddesi uyarınca ihtarat yapılması gerektiği ifade edildi. Sanığın para cezası ödenmezse hapis cezasına çevrileceği ve kamuya yararlı bir işte çalıştırılacağı belirtilen kararda, hüküm diğer yönleriyle usul ve yasaya uygun bulunarak onaylandı. Kararda bahsi geçen kanun maddeleri şunlardır:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi
- Anayasa Mahkemesi'nin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararı
- 5739 sayılı Yasanın 5. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nun 50/6. maddesi ve fıkrası
- 5275 sayılı Yasanın 106. maddesinin 4. ve 9. fıkral

8. Ceza Dairesi 2016/9175 E. , 2016/12115 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması
HÜKÜM : Hükümlülük

Gereği görüşülüp düşünüldü:

5237 sayılı TCK.nun 53. maddesindeki hak yoksunluklarının; Anayasa Mahkemesi"nin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararı gözetilerek infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçun oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre sanığın, yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak:
Hükümden önce 01.03.2008 tarihinde yürürlüğe giren 5739 sayılı Yasanın 5. maddesi ile yapılan değişiklikle 5237 sayılı TCK.nun 50/6. madde ve fıkrasında yer alan "yaptırım" ibaresinin "tedbir" olarak değiştirilip, 5275 sayılı Yasanın 106. maddesinin 4. ve 9. fıkralarının yeniden düzenlenip, 10. fıkrasının da yürürlükten kaldırılması karşısında, hükümde infazda yetkisini kısıtlayacak şekilde TCK.nun 50/6. maddesi uyarınca ihtarat yapılması,
Yasaya aykırı ise de, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükümden "para cezasının ödenmemesi halinde ödenmeyen adli para cezasının, 5275 sayılı Kanun"un 6545 sayılı Kanun"un 81. maddesi ile değişik 106/3. maddesi uyarınca ödenmeyen kısma karşılık gelen gün miktarı hapis cezasına çevrilerek, sanığın iki saat çalışması karşılığı bir gün olmak üzere kamuya yararlı bir işte çalıştırılma şeklinde yaptırıma dönüştürüleceğinin sanığa ihtarına (ihtarat yapılamadı)"" ilişkin parağrafın çıkartılması suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 26.12.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.