Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2016/16010 Esas 2016/12707 Karar Sayılı İlamı

1)... 2)... 3)... 4)... adlarına Av. ... ile 1-... Başkanlığı adına Av. ... 2- .... adına Av.... arasındaki dava hakkında ....Asliye Hukuk Mahkemesinden İş Mahkemesi sıfatıyla verilen 2.6.2016 günlü ve 2015/117 E.-2016/391 K. sayılı hükmün, davalı Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
Gerekçeli kararın taraf vekillerine tebliğ edilmediği anlaşılmakta olup; Hükmün tefhiminin, 01.10.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6100 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun Geçici 3"üncü maddesi uyarınca 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 489"uncu maddesinin yollamada bulunduğu, aynı Kanunun 388"inci maddesindeki unsurları içerir biçimde yapılmadığı gibi gerekçeli kararın da tebliğ edilmediği anlaşıldığından, ....Mahkemesi"nin 2012/1034 bireysel başvuru numaralı talep konusunda verdiği, 10 Mayıs 2014 tarihli ve 28996 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan 20.03.2014 tarihli kararında yer alan “...başvurucuya ilk derece mahkemesi kararının gerekçesini bilerek ve bu gerekçeye karşı iddialarını sunacak şekilde temyiz başvurusu yapma imkânı verilmesinde hukuki yarar bulunduğu...” şeklindeki gerekçe de dikkate alınmak suretiyle;
Gerekçeli kararın; yukarıdaki bentte gözetilerek taraf vekillerine yöntemince tebliğ edilerek, temyiz süresi geçtikten ve gerektiğinde Hukuk Muhakemeleri Kanununun geçici 3. maddesindeki atıf gereği, Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 432. maddesindeki prosedür işletildikten sonra gönderilmek üzere dosyanın mahalline GERİ ÇEVRİLMESİNE, temyiz itirazlarının bu noksanlık giderilip dosya geldikten sonra incelenmesine, 20.10.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.