Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2018/6043 Esas 2020/607 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/6043
Karar No: 2020/607
Karar Tarihi: 21.01.2020

Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2018/6043 Esas 2020/607 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, 7 yaşındaki bir çocuğa cinsel istismarda bulunduğu suçlamasıyla yargılanmıştır. İlk derece mahkemesi sanığı bu suçtan suçlu bulmuş, ancak temyiz incelemesi sonucunda hüküm bozulmuştur. Yeniden yargılanan sanık hakkında lehe olan kanun yanlış değerlendirilerek fazla ceza verilmiştir. Bu nedenle hüküm, kanuna aykırıdır ve bozulmuştur. Kararda bahsedilen kanun maddeleri:
- 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun, 20/2. madde
- 5271 sayılı CMK, 237/2. madde
- 5320 sayılı Kanun, 8/1. madde
- 1412 sayılı CMUK, 317. madde
- 5237 sayılı TCK, 103/1-6. maddeler
- 6763 sayılı Kanun, müsnet suçla ilgili temel cezaların alt sınırlarını yükselten kanun

14. Ceza Dairesi 2018/6043 E. , 2020/607 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun cinsel istismarı
HÜKÜM : Çocuğun cinsel istismarı suçundan mahkumiyet

İlk derece mahkemesince bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Müşteki Bakanlık vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde:
6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi uyarınca davaya katılma hakkı bulunan Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına yokluğunda yapılan yargılamaya ilişkin olarak mahkemelerce re"sen ihbarda bulunulmasının zorunlu olup olmadığı hususunda Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunca yapılan toplantı sonucunda verilen 13.12.2019 gün ve 2019/6 Esas, 2019/7 sayılı içtihadı birleştirme kararı ile Bakanlığa bildirimde bulunulmasının zorunlu olmadığının kabul edilmesi ve 5271 sayılı CMK"nın 237/2. maddesine göre kanun yolu muhakemesinde davaya katılma talebinde bulunulamayacağının anlaşılması karşısında, Bakanlık vekilinin davaya katılma ve hükmü temyize hakkı bulunmadığından vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
Suça sürüklenen çocuk müdafisinin temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Mahkemece 11.03.2008 tarihinde yedi yaşındaki mağdureye yönelik beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun cinsel istismarı suçunu işleyen sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 103/1-6. maddeleri gereğince kurulan hükmün temyiz incelemesinde bozulmasının ardından bozma kararına uyan mahkemece lehe kanun değerlendirmesi yapılırken anılan Kanunun 103/6. maddesinin yürürlükten kaldırılması ve mağdurenin yaşı itibarıyla müsnet suçla ilgili temel cezaların alt sınırlarını yükselten 6763 sayılı Kanunun ise 02.12.2016 tarihinde yürürlüğe girdiğinin anlaşılması karşısında, sanık hakkında lehe olan Kanunun bu değişiklikten önce yürürlükte bulunan 6545 sayılı Kanunla değişik TCK"nın 103/1-c.1. maddesinde yer alan düzenleme olduğu gözetilerek hüküm kurulması gerekirken yazılı şekilde uygulama yapılması suretiyle fazla ceza tayini,
Kanuna aykırı, suça sürüklenen çocuk müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 21.01.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.