Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK" nın 85/2, 62/1, 50/1-a, 52/2, 53/6, 63. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ile katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Oluşa ve mahkemenin kabulüne göre; olay tarihinde idaresindeki otomobil ile yerleşim yerinde, 7,00 m. genişliğinde, dört yönlü bölünmüş, asfalt kaplama aydınlatma bulunmayan ana yol - tali yol kavşağında,..... Bulvarı üzerinde ... yönünden ... yönüne seyrederek olay yeri ... Caddesi kavşağına geldiğinde, sağ taraftaki ... Caddesi yönünden kavşağa giren sürücü ... yönetimindeki .... plaka sayılı otomobilin, aracının sağ yan kısmına çarpması sonucunda bir kişinin ölümüne ve iki kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilir şekilde yaralanmasına asli kusurlu olarak sebebiyet veren sanık hakkında, 2 yıl ila 6 yıl arasında hapis cezası tayin ve takdir etmek durumunda olan yerel mahkemece, 3 yıl olarak belirlenen temel hapis cezasının TCK"nın 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı, adalet ve hakkaniyete uygun olduğu anlaşıldığından; tebliğnamedeki bozma öneren düşünceye iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin ve katılan vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1) Sanık hakkında hükmolunan 2 yıl 6 ay hapis cezasının TCK"nın 49/2. maddesi uyarınca kısa süreli olmaması nedeniyle, hükmün esasını teşkil eden kısa kararda ve gerekçeli kararın hüküm kısmında, hürriyeti bağlayıcı cezayı adli para cezasına çevirmenin yasal dayanağını oluşturan TCK"nın 50/4. maddesinin gösterilmemesi
2) Sanık hakkında hükmedilen adli para cezasının taksitlendirilmesi sırasında uygulama maddesinin fıkrasının TCK"nın 52/4 yerine TCK"nın 52/2 olarak yanlış şekilde gösterilmesi,Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının 3. bendinde yer alan “TCK’nın 50/1-a. maddesi” ibaresinin “50/4,1-a maddesi” ibaresi ile değiştirilmesi ve hüküm fıkrasının 4. bendinde yer alan “TCK’nun 52/2. maddesi” ibaresinin “52/4. maddesi” ibaresi ile değiştirilmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 27.03.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.