Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2011/1991 Esas 2011/1618 Karar Sayılı İlamı

23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2011/1991
Karar No: 2011/1618
Karar Tarihi: 14.11.2011

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2011/1991 Esas 2011/1618 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ankara Sulh Hukuk Mahkemesi, davacı tarafından başlatılan icra takiplerine yapılan vaki itirazların iptali için davalı aleyhine karar verdi. Davalı vekilinin temyiz istemi reddedildi. Mahkeme, HUMK'nın 427. maddesi ile 5236 sayılı Kanunun 19. maddesiyle eklenen Ek-Madde 4'ün yeniden değerleme oranına dikkat çekerek, kesinlik sınırının 2009 yılı için 1.400,00 TL olduğunu belirtti.
HUMK'nın 427. maddesi, kesin hükümlerin temyiz edilemeyeceğini ve kesinleştiğini belirtirken, Ek-Madde 4 ise kesinlik sınırının yeniden değerleme oranına bağlı olarak değişebileceğini açıklamaktadır.

23. Hukuk Dairesi 2011/1991 E. , 2011/1618 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

KARAR

5292 Sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu Hukuk Muhakemeleri Usulü Kanunu" nun (HUMK) 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanunun 19. uncu maddesiyle HUMK" na eklenen Ek-Madde 4" te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2009 yılı için 1.400,00 TL" dir
Davacı tarafça, davalı aleyhine Ankara 16. İcra Müdürlüğü" nün 2009/2982 sayılı dosyasında 1.127,40 TL" nin ; Ankara 24. İcra Müdürlüğünün 2008/15528 sayılı dosyasında 1.269,85 TL"nin tahsili için başlatılan icra takiplerine vaki itirazların iptaline karar verilmesi istenmiş ; mahkemece Ankara 16. İcra Müdürlüğü" nün 2009/2982 sayılı dosyası yönünden davanın kabulüne, Ankara 24. İcra Müdürlüğü" nün 2008/15529 sayılı dosyası yönünden davanın kısmen kabulüne karar verilmişti. Davalı aleyhine kabul edilen kısım her bir icra dosyası yönünden yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kaldığı cihetle kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi 01.06.1990 tarih ve 1989/3 Esas, 1990/4 Karar Sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da karar verilebileceğinden, davalı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE, 14.11.2011 gününde oybirliğiyle karar verildi.