Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/12466 Esas 2022/2743 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Katılan ...’un ... plakalı olan ve 06/03/2010 tarihinde ... İlçesi ... Mevkii’ndeki ... Dinlenme Tesisi’nde park halinde bulunan aracının kilitli yakıt deposunun zorlanıp zarar verilerek açılmasından sonra, depoda bulunan 500 litre mazotun çalındığı; sanık ...’ın, temyiz dışı sanıklar ... ve ... ile suç işlemek amacıyla örgüt kurduğu gerekçesi ile sanık ve temyiz dışı sanıklar hakkında verilen Isparta 1. Sulh Ceza Mahkemesinin 15/02/2010, 17/02/2010 ve 16/06/2010 tarihli iletişimin tespiti ve dinlenmesi kararlarına dayanılarak yapılan çalışmada, sanık ve temyiz dışı sanıkların Isparta ili ve ilçeleri ili çevre il ve ilçelerden yük taşımacılığında kullanılan araçların depolarından yakıt çalmak için örgüt kurduklarının ve bu kapsamda sanık ...’a ait ... ve ... plakalı kamyonlara kurdukları yakıt çalmada kullandıkları düzenek ile yakıt hırsızlıkları yapıp, çaldıkları bu yakıtları başka kişilere sattıklarının değerlendirilmesi üzerine açılan kamu davası sonucunda sanık hakkında bahse konu iletişimin tespiti ve dinlenmesi kayıtları da delil kabul edilerek mahkumiyet hükümleri kurulmuş ise de; anılan iletişimin tespiti ve dinlenmesi kayıtlarında suça konu yakıt hırsızlığına ilişkin bir delil tespit edilemediği gibi tespit edilmiş olsaydı dahi suç tarihi olan 06/03/2010 tarihinde hırsızlık suçunun 5271 sayılı CMK’nın 135/8. maddesinde sayılan katalog suçlar kapsamında bulunmadığı ve bu nedenle iletişimin tespiti kayıtlarının hukuka aykırı delil niteliğinde olduğu ve hükme esas alınamayacağı, dosya kapsamına göre sanığın üzerine atılı suçları işlediğine dair hukuka uygun, şüpheden uzak, kesin, yeterli ve inandırıcı delil bulunmadığı gözetilmeden, sübut bulmayan atılı suçlardan beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine dair hükümler kurulması,
2- Kabule göre de;
a) Katılanın soruşturma aşamasında alınan kolluk ifadesinde, hırsızlık olayının suç tarihinde 02.30 - 06.30 saatleri arasında gerçekleştiğini beyan ettiğinin, kovuşturma aşamasında alınan beyanında ise olay sabahı saat 05.30 - 06.00 sıralarında uyanınca aracından yakıt çalındığını fark ettiğini belirttiğinin, sanığın suçlamayı kabul etmediğinin, UYAP’tan alınan güneşin doğuş ve batış çizelgesine göre suç tarihinde gece vaktinin saat 05.13’te sona erdiğinin anlaşılması karşısında; şüpheden sanık yararlanır ilkesi gereği hırsızlık suçunun sanık lehine gündüz sayılan zaman dilimi içerisinde işlendiğinin kabul edilmesi gerektiği gözetilmeden ve hırsızlık suçunun gece vakti işlendiğine dair delillerin nelerden ibaret olduğu karar yerinde denetime olanak verecek şekilde açıklanıp tartışılmadan sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 143. maddesinin uygulanması suretiyle fazla ceza tayin edilmesi,
b) Sanık hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlerde, temel cezalar hapis cezası olarak belirlenip devamında da buna göre uygulamalar yapıldığı halde sonuç ceza kısmında sanığın adli para cezaları ile cezalandırılmasına karar verilmek suretiyle hükümde karışıklığa neden olunması,
c) Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümde, 5237 sayılı TCK’nın 143. maddesi ile artırım yapılırken uygulama maddesinin yazılmaması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 21/02/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.