MAHKEMESİ :Denizli 4. Aile Mahkemesi
TARİHİ :20.12.2013
NUMARASI :Esas no: 2013/17 Karar no:2013/839

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-davalı (koca) tarafından, kadının davasının kabulü, kadın yararına hükmedilen tazminatlar, kendisinin reddedilen tazminat istekleri ile iştirak nafakası yönünden; davalı-davacı (kadın) tarafından ise, kocanın davasının kabulü ile velayet yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Yapılan soruşturma ve toplanan delillerden; davacı-davalı kocanın eşini müşterek konuttan ayrılmaya zorladığı; buna karşılık davalı-davacı kadının ise, eşini aşağılayıcı beyanlarda bulunduğu anlaşılmaktadır. Gerçekleşen bu durum karşısında; evlilik birliğinin temelinden sarsıldığı, evliliğin devamında taraflar bakımından yarar kalmadığı ve Türk Medeni Kanununun 166/1. maddesindeki boşanma koşullarının tarafların her iki boşanma davası yönünden gerçekleşmiş olduğunun kabulü gerekir. Bu durumda tarafların evlilik birliğinin temelinden sarsıldığı sabit olmakla birlikte, buna tarafların açıklanan eşit kusurlu davranışlarının neden olduğu anlaşılmaktadır. Gerçekleşen bu durum karşısında, mahkemece boşanma kararı verilmesi doğru olmakla birlikte davacı-davalı kocanın daha ağır kusurlu olduğuna ilişkin gerekçesi isabetli değildir. Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438/son maddesi uyarınca; karar usule ve Kanuna uygun olup da gösterilen gerekçe doğru bulunmazsa, gerekçe değiştirilerek ve düzeltilerek onanacağından; mahkemenin tarafların boşanma davalarının kusur belirlemesine ilişkin gerekçesinin değiştirilerek onanmasına karar verilmesi gerekmiş ve tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
2-Yukarıda açıklandığı gibi; taraflar eşit kusurludur. Eşit kusurlu eş yararına Türk Medeni Kanununun 174/1 maddesindeki maddi tazminat ile 174/2 maddesindeki manevi tazminata karar verilemez. Durum böyleyken; mahkemece davalı-davacı kadının maddi ve manevi tazminat talebinin reddi yerine, kabulüne karar verilmesi doğru görülmemiştir.
3-Velayeti babaya verilen müşterek çocuk Merve 1997 doğumlu olup yaşı nedeniyle idrak çağındadır. Mahkemece alınan beyanında kararlı bir şekilde annesinin yanında kalmak istediğini söylemiştir. Kendi isteğinin yüksek çıkarına aykırı düşeceğine ve annenin velayet görevini yerine getiremeyeceğine veya yükümlülüklerini savsaklayacağına ilişkin ciddi sebep ve deliller bulunmamaktadır. Bu durumda velayetin anneye verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple davalı-davacı kadın yararına hükmedilen maddi ve manevi tazminat yönünden koca yararına, 3. bentte gösterilen sebeple velayet yönünden ise kadın yararına BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan bölümlerinin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple boşanma hükmünün kusura ilişkin gerekçesinin değiştirilmek suretiyle ONANMASINA, temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.30.06.2014 (Pzt.)