MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı (sanık ...), çocuğun nitelikli cinsel istismarı (sanık ...)
HÜKÜM : Çocuğun cinsel istismarı suçundan mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
25.03.2013 tarihli duruşmada on beş yaşından küçük olan mağdurenin, annesi Seher’in sanıklardan şikayetçi olduğunu beyan edip mağdure vekilinin de davaya katılma talebinde bulunmasına karşılık bu hususta ilk derece mahkemesince karar verilmemiş ise de Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 19.10.2010 gün ve 2010/9-149 Esas, 2010/205 sayılı Kararında belirtildiği üzere mağdurenin katılan sıfatını alabilecek surette suçtan zarar gördüğü konusunda araştırma yapmayı gerektirecek bir tereddüt bulunmadığı görülmekle CMK"nın 237/2. maddesi uyarınca suçtan zarar gören mağdure ...’nun katılan ve Av. ...’ın katılan mağdure vekili olarak davaya kabul edilmesine karar verildikten sonra gereği görüşüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ile kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Kocaeli Üniversitesi Tıp Fakültesi Araştırma ve Uygulama Hastanesi Adli Tıp Anabilim Dalı tarafından düzenlenen 04.06.2013 tarihli sağlık kurulu raporunda mağdurenin ruhsal değerlendirmesinde, üvey amcanın cinsel istismarı sonrasında ruhsal yakınmaların başladığı ve üvey baba ile yaşadığı olaylardan sonra yakınmaların arttığı, bu yakınmaların travma sonrası stres bozukluğu ile uyumlu olduğu, bu nedenle ruh sağlığının bozulduğu ve bozulmanın üvey baba ve üvey amca ile yaşadığı olaylarla ilişkili olduğunun düşünüldüğü belirtildiği halde, raporun sonuç bölümünde 2012 yılı şubat ayı içerisinde maruz kaldığı iddia edilen nitelikli cinsel saldırı suçu nedeniyle ruh sağlığının bozulduğunun belirtilmesi karşısında, sözkonusu raporun içeriği itibarıyla yetersiz ve çelişkili olduğu gözetilerek mağdurenin suç tarihinde maruz kaldığı cinsel istismar eylemleri nedeniyle ruh sağlığının bozulup bozulmadığı, bozulmuş ise ruh sağlığındaki bozulmanın hangi sanığın eyleminden kaynaklandığı, sanıkların eylemlerinden dolayı ruh sağlığının ayrı ayrı bozulup bozulmadığı hususlarında Adli Tıp Kurumu 6. İhtisas Kurulundan rapor alınıp, raporlar arasında çelişki bulunması halinde ise Adli Tıp Üst Kurulundan bu konuda görüş alındıktan sonra sanıklar haklarında 5237 sayılı TCK"nın 103/6. maddesinin tatbiki hususuna karar verilmesi gerekirken eksik araştırma ile anılan maddenin uygulanmasına dair değerlendirme yapılmaksızın yazılı şekilde hükümler kurulması,
./..
-2-

Hükümlerden sonra 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 58, 59, 60 ve 61. maddeleri ile 5237 sayılı Kanunun 102, 103, 104 ve 105. maddelerinde yer alan cinsel dokunulmazlığa karşı suçların yeniden düzenlenmesi karşısında, 5237 sayılı TCK"nın 7/2. madde-fıkrasındaki "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur" hükmü gözetilerek lehe olan hükmün, önceki ve sonraki kanunların bütün hükümleri olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenmesi, her iki kanunla ilgili uygulamanın denetime imkan verecek şekilde kararda gösterilmesi ve 24.11.2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesine ilişkin Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı nazara alınarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar müdafileri ile katılan mağdur vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 21.01.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.