MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin 01.04.1987 tarihinde davalı ... Belediyesinde işe başladığını, 04.04.2005 tarihine kadar aralıklı olarak, bu tarihten emekliye ayrıldığı 30.07.2013 tarihine kadar aralıksız şekilde çalıştığını, müvekkilinin emeklilik sebebiyle işten ayrılırken kıdem tazminatının 7.500,00 TL kısmının ödendiğini, bakiye kısmının ödenmediğini, 01.01.2008 tarihinden itibaren aylık ücretlerinin eksik ödendiğini, tüm çalışma süresine ait ilave tediye alacağının da ödenmediğini, ayrıca genel tatil, milli bayram ve dini bayram günlerinde birer gün yaptığı çalışma karşılıklarının da ödenmediğini, yıllık ücretli izinlerinin eksik kullandırıldığını beyanla kıdem tazminatı, ücret alacağı, ilave tediye alacağı, yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti ile ulusal bayram ve genel tatil alacaklarının davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davaya cevap vermemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı temyiz etmiştir.
Gerekçe:
Dava konusu alacakların hesaplanmasına esas alınması gereken süre konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
İşçinin iş sözleşmesinin askıda olduğu süreler, kıdem süresinden sayılmamalıdır. Örneğin ücretsiz izinde geçen süreler kıdem tazminatına esas süre bakımından dikkate alınmaz.
Somut uyuşmazlıkta, davalı işveren davacının 15.02.2006 tarihinden itibaren 90 gün ve 27.07.2006 tarihinden itibaren de 3 ay süre ile ücretsiz izin kullandığını savunarak bu sürelerin hesaplamada dışlanmasını istemiştir. Davacı taraf sunulan bu dilekçelere karşı bir açıklamada bulunmamış, Mahkemece de davacı asilin bu konuda beyanı alınmamıştır. Bilirkişi, hizmet döküm cetveline bildirilen gün üzerinden davacının alacaklarını hesaplamış, hizmet döküm cetvelinde de 2006/2.ayı ve devamında tam gün üzerinden bildirim yapılmış, 2006/7. ayından sonra gün bildirimi yapılmaksızın 2006/11.ayı için yeniden bildirim yapılmıştır. Buna göre, hesaplamada 27.07.2006 tarihli dilekçede ki ücretsiz izin süresi zaten hesaplamaya esas alınan sürede dışlanmıştır. Ancak davacının 15.02.2006 tarihinden itibaren de 90 gün süre ile ücretsiz izne ayrılıp ayrılmadığı konusunda davacı asilin beyanı alınmalı ve işyeri kayıtları üzerinde de inceleme yapılmalı, eğer davacının ücretsiz izinde olduğu tespit edilirse bu süre de hesaplamada dışlanmalı, aksi halde şimdiki gibi kabul edilerek hüküm tesis edilmelidir. Mahkemece bu yönde bir değerlendirme yapılmadan sonuca gidilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 16.01.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.