Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/18027 Esas 2022/2781 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme ve tehdit
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında mala zarar verme ve tehdit suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerinin temyiz edildiği belirlenerek yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- Sanık hakkında katılan ... ile ...’a yönelik mala zarar verme ile katılan ...’a yönelik hakaret ve tehdit suçlarından kamu davası açıldığı, yapılan yargılama sonucunda, sanık hakkında TCK’nın 125/1-4, 129/3. maddeleri uyarınca hakaret suçundan ceza verilmesine yer olmadığına, 5237 sayılı TCK’nın 106/1-1.cümlesi uyarınca tehdit ve TCK’nin 151/1. maddesi uyarınca mala zarar verme suçlarından ise mahkumiyet hükümleri kurulduğu, suç tarihinde tehdit ve mala zarar verme suçlarının uzlaşma kapsamında bulunmaması nedeniyle uzlaştırmanın mümkün olmadığı anlaşılmış ise de; TCK’nın 106/1-1.cümle ve 151/1. maddesi kapsamındaki tehdit ve mala zarar verme suçlarının 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaşma kapsamına alındığı, bu nedenle CMK’nın 253/3. maddesinin uygulanma koşullarının ortadan kalktığı, sanık ile katılan arasında söz konusu kanun değişikliğine göre, tehdit ve mala zarar verme suçları yönünden uzlaştırma işlemi uygulanıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2- Kabule göre de;
Sanığın tekerrüre esas alınan Gaziosmanpaşa 1. Sulh Ceza Mahkemesinin 02/06/2014 gün ve 2013/1496 Esas, 2014/1100 Karar sayılı ilamındaki mahkûmiyetin kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçuna ilişkin olması ve hükümden sonra 18/06/2014 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun'la yeniden düzenlenen TCK’nın 191. maddesi ile aynı Kanun’la 5320 sayılı Kanun’a eklenen geçici 7. maddenin 2. fıkrası gereğince uyarlanması sonucu "hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına" ve koşulları gerçekleştiğinde CMK'nın 231. maddesinin 10. fıkrası uyarınca "davanın düşmesine" karar verileceğinin öngörülmesi nedeniyle, tekerrüre esas alınan bu ilamla ilgili uyarlama yargılaması yapılarak sonucuna göre sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasında zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 22/02/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.