Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/23360 Esas 2022/2875 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Temyiz isteminin reddi

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Mahkemece yapılan yargılama sonucunda sanığın 3 kez ayrı ayrı 5237 sayılı TCK’nın 142/2-f, 62. maddeleri gereğince 4 yıl 2 ay hapis cezası, 1 kez de 5237 sayılı TCK’nın 142/2-f, 145, 62. maddeleri gereğince 2 yıl 1 ay hapis cezasıyla mahkûmiyetine dair kurulan 05/11/2018 tarihli ve 2016/418 E. 2018/518 K. sayılı hükümlerin sanık tarafından istinaf edilmesi üzerine, Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 13. Ceza Dairesince gerçekleştirilen inceleme neticesinde anılan hırsızlık suçlarına ilişkin hükümlere yönelik istinaf başvurusunun düzeltilerek esastan reddine dair 22.01.2020 tarihli ve 2020/31 Esas, 2020/101 Karar sayılı kararın, 5271 sayılı CMK’nın 286/2-a maddesi uyarınca kesin olarak verilmesinin ardından sanık tarafından öğrenme üzerine sunulan 04/01/2020 tarihli dilekçeyle kendisine gerekçeli kararın tebliğ edilmediğini, bu nedenle kendisine temyiz hakkı verilerek dosyanın Yargıtay’a gönderilmesini talep etmesi üzerine ilk derece mahkemesince, Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 13. Ceza Dairesinin 22.01.2020 tarihli kararının kesin nitelikte olduğu ve temyizi mümkün olmadığı gerekçesi ile temyiz talebinin reddine dair verilen 07/01/2021 tarihli ek kararın da sanık tarafından temyiz edildiği anlaşılmakla,
Sanığın temyiz dilekçesiyle ilgili Bölge Adliye Mahkemesince aynı Kanun’un 296/1. maddesi uyarınca değerlendirme yapılıp karar verilmesi gerekirken bu konuda ilk derece mahkemesince verilen 07/01/2021 tarihli ek kararın hukuken geçersiz olduğu ve ortada temyiz incelemesine konu bir hüküm bulunmadığı anlaşıldığından, sanığın dilekçesiyle ilgili Bölge Adliye Mahkemesince değerlendirme yapılması için dosyanın incelenmeksizin mahalline İADE edilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE, 22.02.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.