Esas No: 2020/15336
Karar No: 2022/2856
Karar Tarihi: 22.02.2022
Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/15336 Esas 2022/2856 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen hükümde, sanıkların hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından mahkum olduğu, hükmün açıklanmasının geri bırakıldığı belirtilmiştir. Ancak, mahkemenin bazı noktalarda hata yaptığına karar verilmiştir. Bunlar arasında, suçun gece işlendiği kanıtlarının değerlendirilmemesi sonucu fazla ceza tayini, sanık ...’in ek savunma hakkı kullanmadan artırım yapılmaması, savunma hakkının kısıtlanması ve zorunlu müdafii atanmaması gibi nedenler yer almaktadır. Bu sebeplerden dolayı hükümler kısmen bozulmuştur. Sanık ... hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulacak hükümde 1412 sayılı CMUK'nın 326/son maddesi gözetilecektir. Kanunlar olarak da, TCK'nın 53/1, 53, 143, 116/4, 142/2-h, 35, 62 ve CMK'nın 226, 196, 150/3, 188/1, 289/1-e maddeleri geçmektedir.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık ... hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından mahkumiyet hükümleri kurulduğu anlaşılmakla, hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verildiğinden bahisle dosyanın incelenmeksizin mahalline iadesini isteyen tebliğnamedeki görüşe iştirak edilmemiş; sanık ... hakkında ve uzun süreli hapis cezası ertelenen sanık ... hakkında 5237 sayılı TCK'nın 53/1. maddesine göre, anılan madde ve fıkrada belirtilen hakları kullanmaktan yoksun bırakılmanın, kasten işlenmiş bir suçtan dolayı verilen hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olması karşısında, TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak,
1. Dosya kapsamında yer alan mağdur beyanına göre, suça konu eylemin olay günü saat 20:30 sıralarında gerçekleştiğinin, UYAP'tan alınan güneşin doğuş ve batış çizelgesine göre yaz saati uygulaması da dikkate alındığında, suç tarihinde gece vaktinin saat 20:56'da başladığının anlaşılması karşısında; suçun gece işlendiğine ilişkin kanıtlar denetime olanak verecek şekilde değerlendirilmeden, sanıklar hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümlerde TCK'nın 143. maddesinin ve konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükümlerde TCK’nın 116/4. maddesinin uygulanması suretiyle fazla ceza tayini,
2. Sanık ... hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümde, 5237 sayılı TCK'nın 142/2-h, 143 ve 35 maddeleri uyarınca belirlenen 1 yıl 10 ay 15 gün hapis cezasından, aynı Kanun'un 62. maddesi uyarınca 1/6 oranında indirim yapılarak 1 yıl 6 ay 22 gün hapis cezası yerine, hesap hatası sonucu 1 yıl 6 ay 23 gün hapis cezasına hükmedilerek fazla ceza tayini,
3. Sanık ...’in savcılık sorgusunda, hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilen temyiz dışı sanıklar ... ve ...’in de mahkeme huzurundaki savunmalarında, sanık ... de yanlarında iken alkol almak amacıyla müştekinin evine girdiklerini, bir süre alkol aldıktan sonra çıktıklarını, daha sonra aynı gün yanlarında sanık ... olmaksızın üçünün tekrar eve girdiklerini beyan etmeleri karşısında sanık ... hakkında zincirleme şekilde gerçekleştirdiği anlaşılan konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükümde, CMK'nın 226. maddesi gereğince ek savunma hakkı tanınarak 5237 sayılı TCK'nın 43/1. maddesi gereği artırım yapılması gerektiğinin gözetilmemesi,
4. Hüküm tarihinde Bandırma Açık Ceza İnfaz Kurumunda başka bir suçtan hükümlü olduğu anlaşılan sanık ...’e, duruşmadan bağışık tutulmak isteyip istemediği sorulmadan ve bu hususta bir karar alınmadan, hükmün açıklandığı 21.12.2015 tarihli duruşmada hazır edilmeyerek hükümlülüğüne karar verilmesi suretiyle, 5271 sayılı CMK'nın 196. maddesine aykırı olarak savunma hakkının kısıtlanması,
5. Kabule göre de;
5237 sayılı TCK’nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun’un 62. maddesi ile yapılan ve 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanık ...’e yüklenen TCK’nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngürülen hırsızlık suçunun gerektirdiği, cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14/10/2021 tarihli 2021/35 Esas ve 2021/473 Karar sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK’nın 150/3 maddesi uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan (sanık ... yönünden diğer yönleri incelenmeyen) hükümlerin bu sebeplerden dolayı kısmen istem gibi BOZULMASINA, sanık ... hakkında bozma sonrası konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulacak hükümde 1412 sayılı CMUK'nın 326/son maddesinin gözetilmesine, 22.02.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.
