Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2017/18948 Esas 2020/19900 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili dava dilekçesinde özetle; davacının taş kesme işçisi olarak çalıştığını, iş yerinde sürekli fazla mesai yapmasına rağmen karşılığını alamadığını, 2.700,00 TL ücret almasına rağmen ücretinin kuruma eksik bildirildiğini, iş sözleşmesine bu nedenlerle haklı olarak son verildiğini belirterek kıdem tazminatı,fazla mesai ücreti ,hafta tatili ücreti, ulusal bayram ve genel tatil ücreti, yıllık izin ücreti taleplerinin davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili cevap dilekçesinde özetle; davacının iş sözleşmesine kendisinin haksız olarak son verdiğini, kıdem tazminatı talep edemeyeceğini, diğer alacak taleplerinin yerinde olmadığını belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece yapılan yargılamada, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna göre davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, belgelere ve tüm dosya kapsamına göre; davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının kıdem tazminatı talep edip edemeyeceği uyuşmazlık konusudur.
Somut olayda, davacı iş sözleşmesine ücretinin kurum kayıtlarında eksik gösterilmesi ve yaptığı fazla mesailerin karşılığını alamaması nedeni ile haklı olarak son verdiğini ileri sürmüş ,dosya arasına sunulan 21.07.2015 tarihli davalıya hitaben düzenlenen ihtarnamede de bu durum fesih sebebi olarak bildirilerek iş sözleşmesine haklı olarak son verildiğini belirtmiştir. Ancak davalı tarafından dosya arasına sunulan 30.06.2015 tarihli ibraname başlıklı ve imzalı belgede ise yine fesih iradesi ortaya konulmuş olup, davacının fesih sebebi olarak ocak çavuşu ... ile anlaşamadığı için işten ayrıldığını belirttiği anlaşılmıştır. Mahkeme tarafından yapılan yargılamada ise her ne kadar söz konusu 30.06.2015 tarihli ibranamedeki fesih iradesinin de davacının 21.07.2015 tarihli ibranamesinde belirttiği haklı fesih kapsamında değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiş ise de fesih sebebinin daha sonra değiştirilemeyeceği kuralı dikkate alındığında mahkemenin gerekçesinin dosya kapsamına uygun olmadığı anlaşılmaktadır. Hal böyle iken Mahkemece yapılması gereken davacı asil duruşmaya çağrılarak, söz konusu 30.06.2015 tarihli ibraname başlıklı belge altındaki imzanın kendisine ait olup olmadığı hakkında beyanı alınıp, imzanın davacıya ait olup olmadığını tespit etmek, imzanın davacıya ait olduğunun tespiti halinde ise davacının söz konusu belgede ocak çavuşu ... ile anlaşamadığından iş sözleşmesine son verdiğini belirttiğinden davacının kıdem tazminatı talebinin reddine karar vermektir. Bu husus gözetilmeden yazılı gerekçe ile davacının kıdem tazminatı talebinin kabulüne karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 23.12.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.