Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2014/5213 Esas 2014/14689 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ayvalık 2. Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi
TARİHİ :14.11.2013
NUMARASI :Esas no: 2013/128 Karar no:2013/161

Taraflar arasındaki "boşanma" ve "karşı boşanma" davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-karşı davalı (kadın) tarafından, kendi davası ve karşı boşanma davası, çocuklar için hükmedilen nafakaların miktarları, kendi nafaka isteklerinin reddi, koca lehine hükmedilen manevi tazminat yönünden; davalı-karşı davacı (koca) tarafından da, velayete ilişkin düzenleme, çocuklar için hükmedilen nafakaların miktarları, lehine hükmedilen manevi tazminatın miktarı ve maddi tazminat talebinin reddi yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Boşanma veya ayrılık davası açılınca hakim, davanın devamı süresince, gerekli olan, özellikle eşlerin barınmasına (TMK. md.186/1), geçimine (TMK md.185/3), malların yönetimine (TMK.m. 223, 242, 244, 262, 263, 264, 267, 215) ve çocukların bakım ve korunmasına (TMK.m.185/2) ilişkin geçici önlemleri kendiliğinden (resen) almak zorundadır (TMK.m.169). O halde; Türk Medeni Kanununun 185/3. ve 186/3. maddeleri uyarınca, tarafların ekonomik ve sosyal durumları da gözetilerek dava tarihinden geçerli olmak üzere davacı-karşı davalı (kadın) yararına uygun miktarda tedbir nafakasına hükmedilmesi gerekirken, yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı bulunmuştur.
3-Boşanmaya sebep olan olaylarda, davacı-karşı davalı kadın tam kusurlu bulunmuş, kocanın Türk Medeni Kanununun 174/1. maddesine dayanan maddi tazminat talebi reddedilmiştir. Mahkeme, buna gerekçe olarak “kadının her hangi bir gelirinin bulunmadığını, evin geçimini kocanın sağladığını” göstermiştir. Kadının bir geliri ve malvarlığı bulunmasa dahi, emeği ile evlilik birliğinin giderlerine ve ev işlerine sağladığı katkı (TMK.md.185/3), diğer eş bakımından ekonomik bir menfaat oluşturur.
Kadın, kusuru ile boşanmaya sebep olduğuna göre, koca açısından mevcut menfaatin kaybı söz konusudur. Bu bakımdan Türk Medeni Kanununun 174/1. maddesi şartları koca lehine davada gerçekleşmiştir. Öyleyse, koca yararına tarafların gerçekleşen ekonomik ve sosyal durumları nazara alınarak uygun miktarda maddi tazminata hükmedilmesi gerekir. Bu husus nazara alınmadan yetersiz gerekçe ile kocanın maddi tazminat talebinin reddi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple kadın yararına, 3. bentte gösterilen sebeple de koca yararına BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan bölümlerinin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatıranlara geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 26.06.2014 (Prş.)