Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2016/12254 Esas 2016/12494 Karar Sayılı İlamı

Dava, hizmet tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, ilamda belirtilen nedenlerle davanın kısmen kabulüne dair hüküm tesis edilmiştir.
Hükmün, davacı ile davalılardan Kurum ve ... vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre davalıların tüm, davacının sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Davanın yasal dayanağı 5510 sayılı Kanunun geçici 7/1’inci maddesi uyarınca uygulama alanı bulan mülga 506 sayılı Kanunun 79’uncu maddesidir. Anılan maddenin 10’uncu fıkrası (eski 8) hükmüne göre; Kuruma bildirilmeyen veya Kurumca tespit edilemeyen çalışmaların, sigortalı hizmet olarak değerlendirilmesi amacıyla açılacak davaların, tespiti istenen hizmetin geçtiği yılın sonundan başlayarak beş yıl içinde açılması gerekir. Söz konusu hak düşürücü süre; yönetmelikle tespit edilen belgeleri işveren tarafından verilmeyen veya çalışmaları Kurumca tespit edilemeyen sigortalılar için geçerlidir. Bir başka anlatımla; sigortalıya ilişkin olarak işe giriş bildirgesi, dönem bordrosu gibi yönetmelikte belirtilen belgelerin Kuruma verilmesi ya da çalışmaların Kurumca tespit edilmesi halinde; Kurumca öğrenilen ve sonrasında kesintisiz biçimde devam eden çalışmalar bakımından hak düşürücü sürenin geçtiğinden söz edilemez.
Ne var ki; sigortalının Kuruma bildirilmeyen çalışma süresi yönünden hak düşürücü sürenin hesaplanmasında, kesintisiz olarak geçen çalışmaların sona erdiği yılın sonu başlangıç alınmalıdır.
Eldeki somut olayda; davacı 2000/Temmuz-2010/Kasım döneminde kesintisiz çalıştığının tespitini talep etmiş, Mahkemece, dava tarihi olan 29.12.2010 tarihinden 5 yıl öncesine kadar ki talep edilen sürelerin hak düşürücü süre nedeniyle tespiti mümküm olmamakla bu tarihten sonraki dönemi kapsayan 29.12.2005-01.12.2008 ./..
tarihleri arasında yaz tatili dönemi hariç kesintisiz çalıştığı kabul edilerek hüküm kurulması isabetsizdir.
Diğer taraftan, Mahkemece verilen 23.11.2012 tarih 2010/576 E. 2012/348 K. sayılı hüküm ile davacı adına 04.02.2005 tarihinden itibaren vakıf tarafından düzenli ödemelerin olması ve tanık beyanları esas alınarak, davacının 04.02.2005-03.03.2008 tarihleri arasında çalıştığının tespitine karar verilmiş olup, talep konusu döneme ilişkin Mahkemenin 04.02.2005 tarihinden itibaren kabulü yerinde bulunmuş, diğer taraftan bu hükmün davacı tarafından temyiz edilmemesi üzerine usuli kazanılmış hak durumunun korunması gerekeceğinden son hükümde de 03.03.2008 tarihine kadar tespitin mümkün olabileceği gözetilerek karar verilmesi gerekirken, Mahkemece yukarıda açıklanan ilkelere aykırı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
Ne var ki; bu aykırılığın giderilmesi, yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, karar bozulmamalı, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun Geçici 3. maddesi delaletiyle 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438.maddesi uyarınca düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ: Hükmün 2. ve 3. bendinin bendinin silinerek yerine;
-04/02/2005-10/06/2005(127 gün)
-12/09/2005-31/12/2005(109 gün)
-01/01/2006-19/06/2006(169 gün)
-18/09/2006-31/12/2006(104 gün)
-01/01/2007-19/06/2007(169 gün)
-17/09/2007-31/12/2007(105 gün)
-01/01/2008-03/03/2008(63 gün)
tarihleri arasında davacının bildirilen günler hariç olmak üzere toplam; 846 gün yaz tatilleri hariç olmak üzere aralıklı çalıştığının tespitine, fazlaya ilişkin istemin reddine,” yazılmasına, hükmün ve gerekçesinin bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 17.10.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.