Çocuğun cinsel istismarı mağdureler Elvan ile Tuana"ya yönelik - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2019/3096 Esas 2020/569 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı (mağdureler Elvan ile Tuana"ya yönelik)
HÜKÜM : Sanığın atılı suçtan (mağdure sayısınca ayrı ayrı) mahkumiyetine dair Silivri Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 09.11.2018 gün ve 2018/186 Esas, 2018/257 Karar sayılı hükümlere yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Mağdurelerin zaman ve ayrıntı içermeyip, kendi içinde ve birbiriyle çelişkiler arz eden ifadeleri, mağdure Elvan’ın maruz kaldığını iddia ettiği istismar olayını on iki yaşında yani intikalden yaklaşık iki yıl önce anne ve babasına söylediğini beyan etmesine rağmen müşteki annenin intikalden yaklaşık dört yıl önce olayı kızından öğrendiğini belirtmesi, müşteki babanın intikalden iki üç gün önce hadiselerden haberdar olduğunu, bundan önce kızları olan mağdureler ile karısı ve komşularının kendisine bir şey anlatmadığını beyan etmesi, olayla ilgili sanıkla arasında açık ihtilaf bulunan eski damadı Özkan tarafından ihbarda bulunulması üzerine adli sürecin başlatılması, tanık olarak dinlenen Güleser, Eda ile Sinan’ın, sanıkla husumetlerinin bulunması ve bu hususta taraflar arasında bir takım davalar bulunması, mağdure Tuana’nın ilk beyanında sanığın kendisini diğer odaya götürerek dudağından öptüğünü belirtmesine rağmen olay sırasında tanık Ümmügülsüm ile mağdurelerin annesinin olay yerinde bulunup, özellikle tarafsız tanık Ümmügülsüm’ün mağdurenin sürekli olarak göz önünde bulunduğunu beyan etmesi, mağdure Elvan ile müştekilerin duruşmada aslında istismar olayı bulunmadığını ifade etmeleri, özellikle müşteki babanın duruşma anlatımında bir kısım tanıklar ile sanık arasındaki husumete mağdur çocuklarının alet edilmesinden dolayı üzgün olduğunu beyan etmesi, istikrarlı sanık savunması ve tüm dosya içeriği dikkate alındığında ilk derece mahkemesinin kabulünde yer alan sübuta ilişkin delillerin dosya içeriğiyle çelişmesi karşısında, mahkumiyet kararlarının yerinde olmadığı anlaşıldığından, anılan hükümlere yönelik istinaf başvurusunun kabulü yerine yazılı şekilde esastan reddedilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafisi ile katılan Bakanlık vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesinin 19.02.2019 gün ve 2019/427 Esas, 2019/ 477 Karar sayılı vaki istinaf başvurusunun esastan reddine yönelik hükmünün 5271 sayılı CMK’nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, atılı suçtan tutuklu bulunan sanığın TAHLİYESİNE, başka bir suçtan tutuklu veya hükümlü bulunmadığı takdirde derhal salıverilmesinin temini hususunun ivedi şekilde mahalline bildirilmesi için müzekkere yazılmasına, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesine gönderilmesine, 21.01.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.