Hırsızlık - mala zarar verme - iş yeri dokunulmazlığını bozma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/18363 Esas 2020/10117 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/18363
Karar No: 2020/10117
Karar Tarihi: 06.10.2020

Hırsızlık - mala zarar verme - iş yeri dokunulmazlığını bozma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/18363 Esas 2020/10117 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, bir kişi hakkında hırsızlık, mala zarar verme ve iş yeri dokunulmazlığını bozma suçlarından mahkumiyet kararı vermiştir. Ancak, Anayasa Mahkemesi'nin TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararı uyarınca, bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanması sırasında, belirtilen suçlardan verilen hapis cezaları infaz edilirken gözetilmesi gerektiği belirtilmiştir. Ayrıca, mala zarar verme suçundan verilen ceza, adli para cezası şeklinde doğrudan hükümle verildiğinden temyize gidilemeyeceği vurgulanmıştır. Hırsızlık suçuna ilişkin temyiz itirazları reddedilirken, iş yeri dokunulmazlığını bozma suçuna ilişkin olarak sanıklar hakkında TCK'nın 116/4. maddesi uyarınca hüküm kurulması, ek savunma hakkı tanınmadığı için hükümlerin bozulmasına sebep olmuştur. Kararda bahsi geçen kanun maddeleri ise şu şekildedir: 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi, 116/2. maddesi, 116/4. maddesi; 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'un geçici 2. maddesi.

2. Ceza Dairesi 2020/18363 E. , 2020/10117 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme, iş yeri dokunulmazlığını bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığını bozma suçlarından tayin olunan hapis cezalarının infazı aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
I-Sanıklar hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükümlere yönelik yapılan incelemede;
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Yasanın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından sanıklar müdafiilerinin temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
II- Sanıklar hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümlere yönelik yapılan incelemede;
Yapılan duruşmaya toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
III- Sanıklar hakkında iş yeri dokunulmazlığını bozma suçundan kurulan hükümlere yönelik yapılan incelemede;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.Ancak;
İddianame ile sanıklar hakkında TCK"nın 116/2. maddesinin uygulanması talebi ile dava açıldığı halde, aynı Kanun"un 116/4. maddesinin uygulanma ihtimaline göre ek savunma hakkı tanınmadan sanıklar hakkında TCK"nın 116/4. maddesi uyarınca yazılı şekilde hüküm kurulmak suretiyle CMK"nın 226. maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar müdafiilerinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı BOZULMASINA, 06/10/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.