MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Kira alacağı

Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı kira alacağı davasına dair kararın temyiz incelemesi duruşmalı olarak davalı tarafından süresi içinde istenilmekle gün Tayin edilerek taraflara gönderilen davetiyelerin tebliğ edilmesi üzerine belli günde davacı vekili Av.... geldi. Davalı vekili gelmedi. Hazır bulunanın sözlü açıklaması dinlendikten sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Dava, 2004 ve 2005 yılları amortisman bedelleri 40.057.30 TL’nin tahsiline ilişkindir. Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmesi üzerine hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili, dava Dilekçesinde, davalının kullandığı dört adet çelik yağlı tohum ambarının davacıya ait, olup demirbaş kayıtlarında yer aldığını, bu nedenle de davacının amortisman bedelini ayırdığını, ancak söz konusu çelik silolar davacı tarafından kullanılmadığından gider olarak matrahtan düşülemediğini ve karşılık ayrıldığını, 2004 yılına kadar tüm amortisman bedellerinin davalı tarafından ödenmesine karşın, bu tarihten sonra ödenmemeye başlandığını, 2004 ve 2005 yılları amortisman bedelleri için davalıya 20.028,65"şer TL faturalar gönderilmesi üzerine, davalının 2004 yılı amortisman faturasına itiraz etmemekle birlikte bir ödemede de bulunmadığını, 2005 yılı faturasını ise iade ettiğini, davalı tarafından kullanılan siloların yıpranma bedellerini davalının ödemesinin gerektiğini belirterek, toplam 40.057,30 TL’nin ticari faizi ile davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davalı ile Türkiye Şeker Fabrikaları A.Ş arasında, 01.07.1979 ve sonrasında yapılan sözleşme gereği davalıya ait arazi üzerine söz konusu tesislerin yapıldığını ve halen de kullanıldığını, davacının taraf sıfatının bulunmadığını, kira sözleşmeleri içeriğine göre, projeler bittiğinden tesislerin fabrikaya devrinin gerektiğini, proje ve eklerinin celbinden sonra davacının amortisman bedellerini hak edip etmediğinin ortaya çıkacağını, bunun yanı sıra enflasyon muhasebesi ile ilgili husus ortaya çıkana kadar davalının % 4 üzerinden amortisman bedellerini davacıya ödediğini, ancak davacının son talebinde bu oranı yıllık % 4 üzerinden değil de Vergi Usul Kanunu’na göre aylık % 2 gibi bir orana çekmeye çalıştığını, bunun usul ve yasaya aykırı olduğunu, yine amortisman bedeline KDV uygulanmasının nedeninin anlaşılamadığını belirterek, davanın reddine karar verilmesini savunmuştur.
Dosyaya sunulan kira sözleşmelerine göre, davalıya ait yağ fabrikasından 2.000 m2 ve 3.000 m2’lik kısımlar davalı ile Türkiye Şeker Fabrikaları A.Ş. arasında
düzenlenen 01.07.1979 tarihli ve doksandokuz yıl süreli kira sözleşmesi ile bedelsiz olarak Türkiye Şeker Fabrikaları A.Ş’ye kiralanmıştır. Sözleşmenin özel şartlar bölümü 1. maddesinde, kiracının söz konusu araziyi üzerinde kuracağı yağlı tohum ambarları için kiraladığı, kiracının proje ile ilgili görevinin bitimi tarihinde işbu sözleşmenin sona ereceği ve özel şartlar 2. maddesinde de kiracının arazi üzerine kuracağı bina ve tesislerin kira süresi bitiminde veya proje görevi bitiminde kiralayana devredileceği kararlaştırılmıştır.
Davacı, davalının arazisine kurulan tesislerin demirbaş kayıtlarında olmasına karşın davalı tarafından kullanılması, amortismanların gider olarak matrahtan düşülememesi nedeniyle bu bedellerden davalının sorumlu olduğunu iddia ederek işbu davayı açmıştır. Davacı tarafından sunulan belgelere göre, davalı 1983 yılından itibaren bu amortisman bedellerini ödemiş, ancak 2004 yılından itibaren enflasyon muhasebesi uygulaması nedeniyle bedelin yükselmesi üzerine davacı tarafından gönderilen 2004 ve 2005 yılı amortisman faturalarından 2005 yılına ait olanı iade etmiştir. Her ne kadar davacı 2004 yılı amortisman faturasına itiraz edilmediğini, ancak aynı zamanda da ödenmediğini iddia etmiş ise de, söz konusu faturanın davalıya tebliğ edilip edilmediği belirsizdir. Yine yargılama sırasında mahkemece alınan 25.06.2008 tarihli bilirkişi raporunda teknik bir hesaplama yapılmadan davalının, davacının talep ettiği miktarda amortisman bedelinden kira parası adı altında sorumlu olduğu belirtilmekle birlikte, söz konusu rapor denetime ve hüküm kurmaya yeterli ve elverişli değildir.
Bu durumda mahkemece, öncelikle her iki tarafın ticari defter ve belgeleri ile demirbaş kayıtları üzerinde, konusunda uzman bilirkişi kurulu marifetiyle inceleme yaptırılarak, 2004 yılına ait amortisman faturasının tebliğ edilip edilmediği, davalının kayıtlarına işlenip işlenmediği, bu şekilde fatura içeriğinin kesinleşip kesinleşmediği hususu üzerinde durulması, kesinleşmediğinin anlaşılması halinde, önceki yıllardaki amortisman hesaplamaları, hesaplama şekli ve ödemeleri üzerinde durularak, tüm deliller birlikte değerlendirilmek suretiyle sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme ve yetersiz bilirkişi raporuna göre, yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmediğinden hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 428.maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 13.03.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.