Defter ve belge gizleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/8352 Esas 2020/3399 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/8352
Karar No: 2020/3399
Karar Tarihi: 23.06.2020

Defter ve belge gizleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/8352 Esas 2020/3399 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından gerçekleştirilen bir davada, defter ve belge gizleme suçundan sanıklar ... ve ... hakkında beraat kararı verilmiştir. Ancak, sanık ... hakkında aynı suçtan mahkumiyet hükmü verilmiştir. Sanık, varlığı bilinen son adresine 21/1. maddesi uyarınca tebligat yapılmadan mahkumiyet kararı verildiği gerekçesiyle temyiz başvurusunda bulunmuştur. Yargılama ve deliller, dosya içeriği ve Mahkemenin inancına göre, sanığın diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir. Ancak, bazı hususlarda yasal uygulama yapılmayarak kanunlara aykırı davranılmıştır. Bu nedenle kanun maddeleri detaylı bir şekilde incelenerek, hüküm bozulmuştur. Kanun maddeleri şunlardır:
- Tebligat Kanunu’nun 21/1. maddesi
- Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesi
- 5271 sayılı CMK’nin 231/6-c madde ve bendi
- 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesi
- 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi
- 1412 sayılı CMUK\"nin 321. maddesi.

11. Ceza Dairesi 2017/8352 E. , 2020/3399 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Defter ve belge gizleme
HÜKÜM : Sanıklar ... ve ... haklarında; beraat
Sanık ... hakkında; mahkumiyet

A) Sanıklar ... ve ... hakkında defter ve belge gizleme suçundan verilen beraat hükümlerine yönelik katılan vekilinin temyiz nedenlerinin incelenmesi:
Yüklenen suçun yasal unsurları itibarıyla oluşmadığı dosya içeriğine uygun şekilde gerekçeleri gösterilerek Mahkemece kabul ve takdir kılınmış; katılan vekilinin temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden hükmün ONANMASINA,
B) Sanık ... hakkında defter ve belge gizleme suçundan veilen mahkumiyet hükmüne yönelik sanığın temyiz nedenlerinin incelenmesi:
Sanığın yokluğunda verilen kararın, aynı zamanda bilinen en son adresi olan MERNİS adresine, öncelikle Tebligat Kanunu’nun 21/1. maddesine göre tebliği gerekirken, doğrudan Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesi gereğince yapılan tebligat işlemi geçersiz olup sanığın hükmü yasal süresinde temyiz ettiğinin kabulü ile yapılan incelemede:
Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
a)Defter ve belgelerin ibrazına ilişkin istem yazısının 07.04.2011 tarihinde tebliğ edilmesinden itibaren 15 günlük sürenin bitimi olan 23.04.2011 tarihinin, yüklenen suçun işlendiği tarih olduğu gözetilmeden, gerekçeli kararda suç tarihinin "2011" olarak eksik gösterilmesi,
b)Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 03.02.2009 tarihli ve 2008/250-13 sayılı kararında açıklandığı üzere, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin 5271 sayılı CMK’nin 231/6-c madde ve bendinde işaret olunan, zarar kavramının kanaat verici basit bir araştırma ile belirlenebilir, ölçülebilir maddi zararlara ilişkin olduğu, manevi zararların bu kapsama dahil edilmemesi gerektiği, zarar koşulunun ancak zarar suçlarında dikkate alınması gereken bir unsur olduğu; defter ve belge ibraz etmeme suçunda sözü edilen maddenin aradığı anlamda somut bir zarardan söz edilemeyeceği dikkate alındığında; suç tarihlerinde engel adli sicil kaydı bulunmayan ve verilen hapis cezası ertelenen sanık hakkında yasanın aradığı objektif ve subjektif şartlar karar yerinde tartışılmadan "idarenin zararının karşılanmadığı" gerekçe gösterilerek hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
c)Mahkum olduğu uzun süreli hapis cezası ertelenen sanık hakkında, kasten işlenmiş suçtan dolayı hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olan ve kazanılmış hakka konu edilemeyen 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 23.06.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.