Sahte fatura düzenleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/16353 Esas 2020/3397 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/16353
Karar No: 2020/3397
Karar Tarihi: 23.06.2020

Sahte fatura düzenleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/16353 Esas 2020/3397 Karar Sayılı İlamı

Özet:

An Asliye Ceza Mahkemesi has convicted the defendant of \"sahte fatura düzenleme\" (creating false invoices). The court has not considered the minimum sentence of 3 years imprisonment for this crime, as stipulated in the 213th article of the Tax Procedure Law, and has instead imposed a sentence of 18 months imprisonment. The court has taken into account the 2015/85 decision of the Constitutional Court, which has declared the application of the 53rd article of the Turkish Penal Code (\"TCK\") to be unconstitutional. The court has also determined that the prosecution has proven that the defendant has committed the crime. Therefore, the sentence has been upheld on appeal, and the defendant's arguments have been rejected. The relevant laws are the 5237th TCK and the 213th article of the Tax Procedure Law, which sets the minimum sentence for creating false invoices as 3 years imprisonment.

11. Ceza Dairesi 2017/16353 E. , 2020/3397 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının da infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; 08.02.2008 tarihinde yürürlüğe giren 5728 sayılı Kanun’un 276. maddesi ile değişik 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 359/b maddesi gereğince suç tarihi itibarıyla sahte fatura düzenleme suçunun temel cezasının asgari haddinin 3 yıl hapis cezası olduğu gözetilmeden 18 ay hapis cezası olarak takdir edilmesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak değerlendirildiği, fiilin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezanın kanuni takdir sınırlarında uygulandığı, incelenen dosyaya göre kurulan hükümde bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmış, sanık müdafinin temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden hükmün ONANMASINA, 23.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.